عوام پيرو ظواهر چشم پر كن هستند و استدلال هاي عقلي و بحث علمي در برابر آنان بي فايده است. حضرت ابراهيم عليه السلام وقتي مردم را بت پرست ديد، آنها را از اين كار بازداشت و با استدلال هاي فراوان، باطل بودن كرنش در برابر بت ها را براي اهل فهم و شناخت روشن ساخت. از جمله، وقتي بت ها را شكست، با گذاشتن تبر بر گردن بت بزرگ گفت: اگر خدايتان مي تواند سخن بگويد و پاسخ دهد از او بپرسيد.

نمروديان براي اين كه وجهه ي عمومي خود را از دست ندهند، شروع به مجادله و عوام فريبي كرده، پيروان عوام را به دفاع از خدايان دروغين فراخواندند. و با اين كه محاكمه ي ابراهيم عليه السلام در برابر چشمان مردم بود،

فأتوا به علي أعين الناس [1] .

او را در برابر ديدگان مردم ( براي محاكمه ) بياوريد.


ولي با اين حال عامه مردم نتوانستند سخن حضرت ابراهيم عليه السلام را بفهمند و به حقانيت ايشان پي ببرند. آنها همچنان بر گمراهي خود اصرار ورزيدند.