از ديدگاه قرآن كريم، ايمان هاي موسمي و مقعطي بي ارزش است.

ايماني ارزشمند است كه برخاسته از صميم جان بوده و ريشه در وجود او داشته باشد. خواص اهل حق، ايمان در وجودشان رسوخ كرده و باورها و اعتقادات آنان عميق است:

انما المؤمنون الذين آمنوا بالله و رسوله لم يرتابوا و جاهدوا بأموالهم و انفسهم في سبيل الله اولئك هم الصادقون [1] .

مؤمنان واقعي، تنها كساني هستند كه به خدا و رسولش ايمان آورده، هرگز شك و ترديد به خود راه ندادند و با اموال و جان هاي خود در راه خدا جهاد كردند، آنها راستگويانند.


ايماني كه تنها لقلقه ي زبان باشد و براي دستيابي به مطلوب دنيايي و به گونه ي مقطعي و موسمي نمود يابد، خاستگاه سعادت و سلامت به شمار نمي آيد. اين در حقيقت، خود، نوعي بي ايماني است كه به شدت نكوهش شده است.

و من الناس من يعبد الله علي حرف فان اصابه خير اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علي وجهه خسر الدنيا و الاخرة ذلك هو الخسران المبين [2] .

بعضي از مردم خدا را تنها با زبان مي پرستند، همين كه دنيا به آنها رو كند و خيري به آنان رسد، اطمينان مي يابند اما اگر مصيبتي به عنوان امتحان به آنها برسد دگرگون مي شوند و به كفر رو مي آورند. به اين ترتيب، هم دنيا را از دست داده اند و هم آخرت را و اين زيان آشكار است.