عالمان اهل كتاب به طور طبيعي در جامعه ي خود جايگاه ويژه اي دارند و نگاه عوام را به خود جلب مي كنند. در قرآن هنگامي كه سخن از پيام رساني پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به امت هاي گذشته است، نقش اين گروه تحت عنوان «الذين اوتوا الكتاب» مطرح مي شود:

الم تر الي الذين اوتوا نصيبا من الكتب يدعون الي كتب الله ليحكم بينهم ثم يتولي فريق منهم و هم معرضون [1] .

آيا نديدي كساني كه بهره اي از كتاب ( آسماني ) داشتند به سوي كتاب الهي فراخوانده شدند تا در ميان آنها داوري كند پس گروهي از آنان «با علم و آگاهي» روي مي گردانند در حالي كه ( از پذيرش حق ) اعراض دارند؟

متأسفانه اين عالمان غالبا در طول تاريخ نقش منفي داشته و مردم را به پايبندي به همان كتاب و دين تحريف شده ي پيشين دعوت كرده اند و با اين كه خود بر تحريف كتاب پيشين و حقانيت كتاب پيامبر بعدي آگاهي داشته اند، ولي نتوانسته اند بر تمايلات نفساني خويش فايق گردند و نقش مثبت ايفا كنند.