بنابراين در جمع بندي بايد گفت ، سيدالشهدا (ع) با شهادت خويش كار بسيار گران سنگ را محقق نمود:

نخست آن كه ، اساس دين را از خطر اضمحلال و نابودي نجات داد و مرز ميان اسلام حقيقي با آنچه در آن روزگار به نام اسلام معروف و موصوف بود، جدا نمود.

دوم آن كه ، زمينه بيداري امّت اسلامي را فراهم ساخت ، چرا كه تا قبل از اين تاريخ مردم در حيرت ضلالت و گمراهي به سر مي بردند، فرهنگ جاهلي در تار و پود رفتار و كردار و گفتارشان تنيده بود. گمان مي كردند اسلام با سكوت در قبال ظلم و فساد همخواني و با بي تفاوتي به منكرات سازگاري دارد.

سوم آن كه ، با بيدار كردن وجدان ملّت مسلمان زمينه تبيين مباني و فروعات اسلام اصيل را در مقابل اسلام بديل فراهم نمود، به طوري كه پس از شهادت آن بزرگوار دل ها متوجه وجود نوراني امام سجاد (ع) گرديد. مختار براي مشروعيت بخشيدن و استحكام پايه قيام خويش به امام سجاد (ع) متوسل گرديد.

چهارم آن كه ، خون سيدالشهدا (ع) روحيه شهادت طلبي و شهامت مبارزه با بني اميه را زنده نمود، كه اين امر، خود زمينه ساز قيام هاي متعدد ضد اموي گرديد.