قيام مردم مدينه يا جنگ حرّه واقم يكي از مهم ترين مظاهر انقلاب روحي مسلمانان و آمادگي براي قيام عليه امويان بود. اين قيام به سال 62 هجري رخ داد.

ماجرا از اين قرار بود كه وقتي والي يزيد در مدينه (عثمان بن محمد بن ابي سفيان ) خواست ، طبق سال هاي گذشته صوافي [ماليات ويژه خليفه ] گندم و خرما را ازمردم مدينه أخذ كند و براي دارالخلافه يزيد بفرستد، آنها ممانعت كردند.

قبل يا بعد از اين ماجرا عدّه اي از نمايندگان مردم مدينه ، به شام رفتند و بي مبالاتي يزيد را به دين از نزديك ديدند، اين موضوع موجب تحريك احساسات ديني آنان شد، به گونه اي كه هنگام بازگشت به مردم گفتند: «ليس له دين ، يشرب الخمر،يعرف بالطنابير و يضرب عنده القيان و يلعب با لكلاب ؛ [يزيد] دين ندارد، شرب خمرمي كند، طنبور مي زند و كنيزان نزدش مي نوازند و با سگ ها بازي مي كند».

در پي اين وقايع ، مردم به خشم آمده امويان را سنگسار نموده ، از شهر بيرون كردند.

اين حركت از مردم مدينه بسيار حيرت انگيز بود، چرا كه آنها بر خلاف مردم كوفه گرايش شيعي چنداني نداشتند. آنها همان كساني بودند كه هنگام حركت حضرت از مدينه به خاطر ترس از بني اميه از همراهي با آن بزرگوار خودداري كرده بودند. ولي دو سال پس از شهادت آن حضرت ، خود در برخورد با بني اميه پيش قدم شدند.