در بحث عفو و بخشش امام از يك ديدگاه عظمت و بزرگي بخشش امام بيان شدكه ما نيز بايد از آن عفو و بخشش درس گيريم اكنون از ديدگاه ديگري به داستان حر شهيد و بخشش امام مي نگريم و آن توبه و بازگشت حر است .

حر كه از دست پرورده هاي مكتب حسيني است به ما آموخت كه نبايد از رحمت الهي مأيوس باشيم ولو اينكه گناهي به بزرگي به دام انداختن اهل بيت عصمت و طهارت كرده باشيم .

خداوند در قرآن مي فرمايد:

(قل يا عبادي الذين اسرفوا علي انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله ان اللّه يغفرالذنوب جميعاً انه هو الغفور الرحيم )

«بگو اي بندگاني كه اسراف بر خودتان كرده ايد از رحمت خدا مأيوس نشويد كه همانا خداوند تمام گناهان را مي بخشد و او بخشنده و مهربان است ».

در همين خصوص ، راستا حديثي از پيامبر(ص) به نقل از جابر ابن عبد الله انصاري آمده كه مي گويد:

«قال جائت امرأة الي النبي (ص) فقالت يا نبي الله ان امرأة قتلت ولدها بيدها هل لها من توبه فقال لها: والذي نفس محمد بيده لو انها قتلت سبعين نبياً تابت و ندمت و يعرف الله من قبلها انها لا ترجع الي المعصية ابداً لقبل الله توبتها وعفي فان باب التوبه مفتوح ما بين المشرق و المغرب و ان ّ التائت من الذنب كمن لا ذنب له ؛.

جابر گفته است : زني خدمت رسول خدا (ص) آمد، عرض كرد، زني بچه خودش را به دست خودش به قتل رسانده آيا توبه دارد؟ فرمود(پيامبر): قسم به آن خدايي كه جان محمد در دست اوست اگر آن زن هفتاد پيامبر را بقتل رسانده باشد و پشيمان شود و توبه كند، و خداوند راستي گفته اش را بداند كه ديگر به گناهي رجوع نمي كند توبه اش را قبول مي فرمايد و از گناهش عفو مي كند و همانا توبه كننده مثل كسي است كه اصلاً گناه نكرده است ».

اگر توبه حر و بخشش امام حسين (ع) نبود شايد باور اين آيه و حديث از اعماق دل براي بسياري لا اقل سخت بود ولي حر در كربلا به تمام گناه كاران عالم آموخت كه اگر انسان اراده كند كه برگردد و در تصميمش راسخ باشد راه باز است .

البته گناه كاري كه حق الناس بدهكار است چه حق الناس عرضي (غيبت كسي راكرده ) چه مالي (به كسي بدهكار است ) و چه حق الناس جاني (به كسي لطمه جاني زده است ) بايد حقوق خود را ادا كرده سپس توبه كند، و يا اگر گناهش طوري است كه قابل جبران است مثل ترك نماز و روزه و خمس و زكات بايد قضاي آن را به جاي آورده و سپس توبه نمايد. لذا بعضي از گناهان است كه توبه آن فقط استغفر الله نيست و نياز به مقدّمات ديگري دارد.

اي كاش تمام گناه كاران زانو تلمّذ خدمت استاد بزرگ كربلا يعني حر شهيد به زمين مي زدند و به يكباره منقلب مي شدند و درياي توبه آنان را از تمام آلودگي ها پاك مي كرد و به سعادت اخروي مي رساند. آري حر ره صد ساله را يك شبه پيمود و به همگان آموخت كه اي گناهكاران درهاي رحمت خدا به سوي بندگان باز است خلاق بي نيازبنده نواز.

آري ، حر در دانشگاه كربلا درس اخلاقي توبه را به صورت عملي تدريس كرد و شك شبهه را از تمام دير باوران گرفت و ضربه مهلك تا ابد بر شيطان رجيم وارد كرد كه تمام زحمت هاي آن ملعون به باد رود.