خون امام حسين (ع) و اصحاب عزيزش فتحي بزرگ بر اسلام و مخصوصاً تشيع شد. اگر چه در درس تيغ كلام گفته شد كه سخنراني حضرت سجاد باعث نابودي يزيديان شد ولي آن خطبه هاي آتشين نيز با بيان مظلوميت امام حسين و ريختن خون آن بزرگوار به ناحق بود كه توانست ثمر بخش باشد.

خون امام حسين (ع) و افشاگري هاي حضرت سجاد و حضرت زينب باعث بيداري مردم و زمينه براي قيام هايي عليه بني اميه و در پايان ، باعث انقراض آن شجره خبيته شد كه در بحث احياي سنت شهادت مطرح شد:

بر پرچم سياه پس از سالها هنوز نام حسين با خط خوانا نوشته اند

و شاعر ديگر نيز چه زيبا سروده كه است :



پرچم صحن طلا دارد حسين نيك نام

شمر بي نام و نشان در گنبد قمّار شد



امام حسين (ع) به مظلومان عالم آموخت كه اگر توان نظامي شما در برابر دشمن ناچيز است اما شما مسلح به سلاحي هستيد كه هيچ بوسيله دفاعي از دشمن نمي تواند جلو آن را بگيرد و آن سلاح بزرگ خون است كه در عاشوراي 61 هجري ثابت شد اين سلاح بر شمشير پيروز است .

مظلومان عالم بايد بدانند كه با خونشان مي توانند دشمن تا بن دندان مسلح را به زانو در آورند به شرطي كه از سلاح خون استفاده كنند.