در درس پيش اشاره اي به سخنراني حضرت زينب در دربار ابن زياد و يزيد پليد شد حال دربارة آن سخنراني و پيامدهاي آن همچنين خطبه هاي امام زين العابدين در كوفه و شام اشاره مي شود.

معاويه در طول بيش از نيم قرن چنان مردم شام را خام كرده بود كه فكر مي كردنداسلام يعني معاويه و معاويه يعني اسلام و لا غير وچنان حضرت علي (ع) را ترور شخصيت كرده بود كه هنگامي كه در محراب به شهادت رسيدند مردم شام گفتند: مگر علي نماز مي خوانده است .

خطبه حضرت زين العابدين و حضرت زينب در شام باعث شد آنچه دودمان ابوسفيان در بيش از نيم قرن بافته بودند پنبه شد و مشت خالي آنان باز شد تا آن اندازه كه مسجدي كه هر روز يزيد در آن امامت مي كرد و مأمومين زيادي به او اقتدا مي كردند بلافاصله بعد از خطبه امام سجاد با تعداد كمي از درباريان نماز بر پا شد و يزيد كاملاً روسياه و سر افكنده شد.

امام سجاد كه به علت بيماري مصلحتي در كربلا به شهادت نرسيده بود به عنوان پيام رسان كربلا به جاي شمشير آهني تيغ كلام از نيام بيرون كشيد و چنان ابوسفيانان را تار و مار كرد كه انتقام مظلوميت پدر و جدش علي بن ابي طالب را نيز از دودمان كثيف بني اميه گرفت .

تا جايي كه يزيدي كه به خاطر اين عمل به ابن زياد هداياي زيادي به عنوان تشكر داده بود بلافاصله تغيير موضع داده و گفت :

«اي كاش سختي هاي زيادي را تحمل مي كردم و حسين را به خانه خودم مي آوردم و به دليل پيامبر اسلام و احترام ايشان و نزديكي حسين با پيامبر اختيار را به او مي دادم ... خدا پسر مرجانه را لعنت كند»

اين است تيغ كلام كه به ما مي آموزد وقت سخن نترسيم و حق را بگويم اگر چه به ظاهر به ضرر و زيانمان تمام شود شاعر مي گويد:



وقت سخن مترس بگو آنچه گفتنيست

شمشير روز معركه زشت است در نيام