يزيد بن معاويه دو راه براي امام حسين (ع) تعيين كرد كه يكي از آنها را بالاجبار بايد قبول مي كردند: 1 ـ بيعت با شخص بي لياقتي مثل يزيد سگباز يعني زندگي با ذلّت و خواري

2 ـ شهادت و در خون غلطيدن و تن ندادن به اين ذلّت يعني مرگ شرافتمندانه و باعزت

امام (ع) ضمن انتخاب راه دوم به انسانيت پيامي دادند كه آنها را از اسارت و بردگي رها كند وشرافت و نام نيك از آنها به يادگار گذارد. ايشان در اينباره فرمودند:

«قد ركز بين اثنتين ، بين السلّة و الذلّة هيهات منّا الذّلّة ؛

«يزيد مرا در دو راهي قرار داده بين شمشير و ذلت و هيهات كه ما ذلّت را بپذيريم »

ودر جاي ديگر فرمودند:

«لا واللّه لا اعطيهم بيدي اعطاء الذليل و اقرّ اقرار العبيد»

«نه واللّه همانند خواران دست بسويشان دراز نمي كنم و همچون برده ها اقرارنخواهم كرد»

درس مرگ با عزّت و افتخار درس بزرگي است كه سالار شهيدان در كربلا به رشته تحرير در آورده و آن را به طور عملي اجرا كردند و در خون غلطيدن را بهتر از زندگي دانستند كه با خواري و ذلّت باشد.

هنوز پس از چهارده قرن سالي را به نام عزّت و افتخار حسيني نام مي نهند به چون هر كس كه در اين درس بزرگ ، شاگردي اين مكتب را كند، هم مي تواند به اين شاگردي افتخار كند و هم افتخاري مي شود براي تشيّع كه اي سردمداران زروزور، شيعه تن به ذلّت نمي دهد ولو اين كه از دم تيغ بگذرد.

شيعه دست پرورده ابر مردي است كه مي توانست با بيعت كردن با يزيد به تمام دنيا برسد ولي قبول نكرده و نبودن در اين دنيا را بهتر از بودن در يوق يزيد دانست .

اين درس بزرگ است كه باعث شده ژنرال يهودي و پس از چهارده قرن بگويد علّت شكست تمام عمليات ما در مقابل شيعيان اين است كه شيعه در پشت سر رهبري چون حسين بن علي (ع) ودر پيش رو قائم آل محمد را دارد.

نام گذاري امسال به سال عزّت افتخار حسيني بيانگر اين موضوع است كه اي شاگردان مكتب ثاراللّه اگر مي خواهيد عزّت و افتخار يابيد راهي نيست جز راهي كه امام حسين پيمود وآن زندگي نكردن با ذلّت بود. انشاء اللّه تمام پيروان مكتب حسيني نسبت به اين درس زيبا بيدار باشند و آماده تأسي از بنيانگذار اين مكتب (حضرت سيدالشهداء)در مقابل دشمنان قسم خورده اين نهضت باشند.