يكي از آثار ثمر بخش قيام مردانه امام حسين بن علي (ع) محبوبيت بيش ازپيش امام بود، زيرا پس از حادثه كربلا محبوبيت آن حضرت چنان ريشه دار شد كه تا اعماق دل و جان مردم نفوذ كرد. اگر حسين بن علي (ع) پيش از قيام به عنوان امام وقت و سبط پيغمبر (ص) و بزرگ ترين شخصيت از خاندان وحي و رسالت شناخته مي شد. پس از قيام ، علاوه بر مقامات سابق به نام عالي ترين نمونه مردانگي و فداكاري در راه حقيقت شناخته شد و به عنوان كامل ترين مرد مجاهدي كه به علت طرفداري و دفاع از اسلام به خاك و خون غلطيد، نام پر عظمتش در خاطره ها نقش بست .

كيست بشنود كه : حسين بن علي (ع) به خاطر حمايت از قرآن در پيش چشم خانواده اش با شمشير استبداد كشته شد و دلش به سوي او متوجه نشود و به وي عشق نورزد؟ كيست كه از جانبازي عاشقانه سبط پيغمبر (ص) آگاه شود و به هيجان نيايد و قلبش در محبت وي نتپد؟

هر انسان با شعوري در هر گوشه اي از جهان و داراي هر عقيده اي باشد، وقتي كه بشنود بزرگ ترين شخصيت علمي و سياسي از خاندان پيغمبر (ص) به علت دفاع از انسانيت و حقوق انسان ها به دست عمال حكومت سرنيزه به خون غلطيد، بي اختيار دلش در اين مصيبت جانكاه مي سوزد و بر قهرمان اين فداكاري بي نظير درود مي فرستد و قلبش مجذوب وي مي گردد و در عشق او به هيجان مي آيد، وهرچه نامش را بيشتر بشنود و از قيام مردانه وي بيشتر ياد كند، علاقه و محبّتش به اين پيشواي مجاهدان عميق تر و ريشه دارتر مي شود.

واين يك سنت طبيعي و غير قابل تغيير است كه روح و دل انسان ها به سوي انساني كه درراه دفاع از حقيقت كشته مي شود، مجذوب مي گردد. اين محبوبيت كه در واقع بمنزله خون تازه اي بود كه در رگهاي اسلام جريان پيدا مي كرد، آرام آرام موقعيت خاندان علي (ع) را آن چنان استوار ساخت كه ديگر براي ستمگران و جباران بعدي هيچ گونه امكان آن شبيخون زدن ها و يورش ها را به موجوديت دودمان امير المؤمنين باقي نگذارد. در نتيجه ، هم خاندان نبوت و هم اسلام اصيل و واقعي از يك خطر حتمي و سقوط قطعي نجات يافت .

آري ، قيام خونين «طف » در واقع به منزله تجديد حيات و قدرت معنوي براي اسلام و پيامبر بزرگ آن بوده است ، زيرا جاذبيت خاصي كه پس از آن براي حسين (ع) بوجود آمده بود عواطف و تمايل شديد قشرهاي مختلف اجتماع را به سوي آن بزرگوار معطوف داشت و اين خود موجب گرديد، تا در پرتو زنده ماندن اسم آن حضرت ، نام پيغمبر و ميراث آسماني او هم زنده بماند به آن گونه تا اين تاريخ ، قرن ها است كه داغ ترين و شورانگيزترين حماسه ها و جنبش هاي اسلامي و انساني با الهام از جانبازي ها و فداكاري هاي بي دريغ آن حضرت به وجود آمده و آشنائي مردم با تعاليم و معتقدات اسلامي و زنده ماندن شئون و مظاهر صحيح مذهبي تحت عنوان يادبود خاطره كربلا انجام گرديده است .

هرچند معتقدم كه از مجامع سوگواري و اجتماعات عظيمي كه به خاطر جاذبه حضرت سيد الشهدا به وجود مي آيد، آن گونه كه مورد انتظار است و بايد، بهره برداري نمي گردد و به مقداري كه نيرو در اين راه مصرف مي شود، نتيجه گيري انجام نمي گيرد(و اين خود بحثي است كه با خواست خداوند در پايان مقاله خواهد آمد و ما خود طرح هاي مفيدي در اين باره داريم كه در آن جا ارائه خواهيم داشت )اما با اين حال كيست كه نقش حياتي و عظيم اين مجامع را در حفظ اساس و كيان شيعه تا اين عصر انكار ورزد؟!

آري ، اين ثمره و راه يافتن دودمان علي (ع) به طور عميق و ريشه دار در دل هاي مردم از مهم ترين آثاري بود كه نهضت مقدس حسين (ع) آن را به بار آورد.