تهاجم وحشيانه اي كه در حادثه كربلا به خاندان وحي و رسالت شد، بي ترديد براي حكومت يزيد و به طور غير مستقيم براي خلفا وحاكمان اسلامي لكه ننگي بود كه به هيچ وسيله اي شسته نمي شد.

اين يك سنت طبيعي و اجتماعي است كه هر حكومتي هر قدر طرفدار حق و عدالت باشد، در افكار عمومي محبوب مي شود و در مقابل ، هراندازه دست به ظلم و ستم بزند، در نزد مردم منفور مي گردد و در سراشيبي سقوط قرار مي گيرد. و از اين رو حكومت يزيد پس از فاجعه كربلا بيش از پيش منفور شد و مورد نكوهش و سرزنش قرار گرفت .

اگر چه اختناق شديد به مردم فرصت نمي داد كه آزادانه اظهار تنفر كنند، ولي اين اختناق نمي توانست از خشم و نفرت عمومي بكاهد، بلكه آن را بيشتر مي كرد.

نه تنها مردم با ايمان از اين حادثه دل خراش نگران و پريشان شدند، بلكه جيره خواران و نزديكان دستگاه حكومت نيز نتوانستند از اظهار تنفر و تأسف خود داري كنند.