امام حسين (ع) پيشواي بزرگ اسلام بود و وظيفه آن حضرت اين بود كه :

1 - اصول و مقررات اسلام را بيان و تفسير كند؛

2 - باتبليغ و ترويج قوانين اسلام زمينه پيشروي و نفوذ اين دين را فراهم نمايد،تا در سايه تبليغات وي توسعه و انتشار بيشتري پيداكند؛

3 - راهنمايي و سرپرستي سياسي مسلمانان را به عهده گيرد و نيروها و فعاليت هاي آنان را در سياست و اقتصاد و ساير شئون حياتي متشكل و هم آهنگ سازد،تا ملت مسلمان پايه هاي سعادت خود را استوارتر سازند و گام هاي بلندتري در راه ترقي و تكامل بردارند. هر امّت و جمعيّتي اگر بخواهند سعادت مند شوند، از دو چيز نا گريزند:

الف ) قانون ؛

ب ) رجال قانون .

قانون بايد آن قدر كامل باشد كه بتواند جواب گوي احتياج هاي اجتماع باشد.و رجال قانون بايد هم به آن ايمان داشته باشند، و هم قانون را درست بفهمند و هم براي ترويج و حمايت آن از بذل هيچ گونه كوششي دريغ ننمايند.

رسول خدا (ص)فرمود: «اني تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه واهل بيتي ؛ من كتاب خدا و عترت خود را در بين شما مي گذارم » و بدين گونه هم قانون و هم رجال قانون را تعيين كرد. قانون كتاب خداست و رجال قانون عترت پيغمبر (ص) هستند و چون قانون به خودي خود نه زبان دارد و نه مي تواند از خود دفاع كند. از اين رو تنها رجال قانون هستندكه بايد آن را هم تفسير و هم پشتبياني و ترويج نمايند.

بنابر اين به هر نسبتي كه مردان دانشمند دين شناس بيشتر باشند و براي پيشروي و سربلندي دين فعاليت كنند، به همان نسبت دين زنده مي شود و پيش مي رود.و به هر نسبتي كه عدّه دانشمندان ديني كم شود و فعاليت هاي مذهبي رو به نقصان نهد به همان اندازه دين رو به ضعف مي رود.

اگر يك عالم ديني بميرد، به اندازه شعاع شخصيت ديني و نفوذ مذهبي او به دين ضربه مي خورد. زيرا دين ، يك فرد طرفدار مدافع خود را از دست مي دهد. و از اين جهت در خبر وارد شده است :

«اذا مات المؤمن الفقيه ثلم في الأسلام ثلمة لايسدها شي ؛ اگر يك عالم ديني بميرد،شكستي به اسلام مي خورد كه هيچ چيز آن را جبران نمي كند».

از اين مقدمات مي توان به اين حقيقت پي برد كه كشتن امام حسين (ع) آن رهبر بزرگ و مجاهد چه ضربت جبران ناپذيري به اسلام وارد ساخت .

براي درك اين حقيقت لازم است اين نكته مورد توجه قرار گيرد: آيا وجود امام حسين (ع) بزرگ ترين شخصيت علمي و سياسي از خاندان وحي و رسالت براي پيشروي و سربلندي اسلام تا چه اندازه مفيد بود؟ بديهي است وجود امام به اندازه شعاع شخصيت اسلامي و رهبري ديني و سياسي آن حضرت براي پيشروي و شوكت و نفوذ اسلام مؤثر بود.

پس به همين نسبت كشتن چنين رهبر بزرگ ديني و سياسي زعيم عظيم اسلامي براي اسلام و مسلمانان زيان آور وخسارت بار بود و فقدان وي آن هم با آن صورت دردناك ، شكست بزرگي بود كه به جهان اسلام وارد آمد.

عبد اللّه بن جعفر ضمن نامه اي به امام حسين (ع) مي نويسد: «ان هلكت طفي ء نور الارض ؛ اگر تو كشته شوي نور زمين خاموش مي شود» از اين رو امام سجاد (ع) ضمن خطبه اي كه هنگام بازگشت به مدينه در بيرون شهر ايراد كرد، فرمود:

«أن ّ اللّه قد ابتلانا بمصائب جليله و ثلمة في الأسلام عظيمه ،قتل ابو عبد اللّه الحسين (ع)؛ مابه مصيبت هاي بزرگي مبتلا شديم ؛ حسين بن علي (ع) كشته شد و كشتن او شكست بزرگي بود كه به اسلام وارد شد. از آنچه گذشت ، روشن شد شكست بزرگي كه با كشتن امام حسين (ع) به اسلام وارد شد؛ آثار نامطلوب و اسف انگيز قتل امام بود كه به دست عاملان حكومت يزيدي واقع گشت .