پيكر خونين حسين (ع) و جوانانش براي همه قرن ها و براي همه ملت ها تا ابد وسيله تحريك است تا بدان بهانه حقوق از دست رفته خود را باز يابند. امام رضا (ع) مي فرمايند «اگر مي خواهي براي چيزي گريه كني براي حسين (ع) گريه كن ، زيرا او را به بدترين وضع شهيد كردند. آري گريه براي امام حسين (ع) يعني حمايت از مظلوم و اعلام كنيد به ظالم ، اين گريه يك احساس ذلّت فردي نيست ، بلكه اعلام جهاد عمومي عليه ظلم ها و ناروايي هاست .».

نيك .ار. كدي درباره تأثير مراسم عزاداري امام حسين (ع) در نهضت امام (ع) مي نويسد: «تعزيه و روضه خواني ها بيشتر به صورت يك تريبون سياسي به منظور بيان مفاسد اجتماعي و بي عدالتي و ضرورت مبارزه عليه آنها درآمد».امام خميني (ره) مي فرمايند «بايد بدانيد كه اگر مي خواهيد نهضت شما محفوظ بماند، بايد اين سنّت ها [عزاداري و سوگواري ] را حفظ كنيد».

مراسم عزاداري امام حسين (ع) علاوه بر زنده نگاه داشتن ياد و خاطره شهداي كربلا باعث احياي فرهنگ عاشورا در طول اين چهارده قرن ونيز باعث انسجام و همبستگي بيشتر شيعيان و منشأ قيام هاي شيعي در طول تاريخ بوده است ، امري كه محققان غربي نيز بر آن تأكيد دارند. نيكلسن در اين رابطه مي گويد «حادثه كربلا حتي باعث پشيماني و تأسف امويان شد، زيرا اين واقعه شيعيان را متحد كرد و براي انتقام حسين هم صدا شدند و صداي آنان در همه جا به ويژه عراق و ميان ايرانيان انعكاس يافت ». در اين بخش با تحليلي تاريخي قصد داريم ميزان به كارگيري امام از فرهنگ مخفي عاشورا در جريان نهضت تا پيروزي آن را بررسي كنيم .