امام خميني در پيام هاي خود به مناسبت هاي مختلف به خصوص سالگرد جنگ تحميلي و سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي سعي مي كردند روحيه شهادت طلبي و اقتدا به راه امام حسين را در مردم و رزمندگان زنده نگه دارند. ايشان در پيام در بهمن ماه سال 62 مي فرمايد:

«اين حيات و اين روزي غير از زندگي در بهشت و روزي در آن است ، اين لقا است و ضيافه الله مي باشد. آيا اين همان نيست كه براي صاحبان نفس مطمئنه وارد است (فادخلي في عبادي وادخلي جنّتي ) كه فرد بارز آن سيّد شهيدان - سلام الله عليه - است كه اگر آن است چه مژده اي براي شهيدان در راه امام حسين (ع) كه همان سبيل اللّه است از اين بالاتر، كه در جنتي كه آن بزرگوار، شهيد في سبيل الله وارد مي شود و در ضيافتي كه آن حضرت حاضرند به اين شهيدان اجازه دخول دهند كه غير از ضيافت هاي بهشتي است و آنچه در وهم من و شما نيايد، آن بود. بحمداللّه شهيدان ما كه پيرو شهيد عظيم الشأن اسلام هستند جمهوري اسلامي را بيمه كردند.»

امام هميشه بر عزاداري سيدالشهدا تأكيد و آن را حافظ شيعه مي دانستند،هم چنين عزاداري ها را فرياد بر سر ستمگران هر دوره مي دانستند:

«از مراسم عزاداري سيد مظلومان و سرور شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين هيچ گاه غفلت نكنيد... ومي دانيد كه لعن و نفرين وفرياد از بيداد بني اميه - عليهم اللعنة - با آن كه منقرض و به جهنم رهسپار شده اند فرياد بر سر ستمگران جهان و زنده نگه داشتن اين فرياد ستم شكن است ...همه بايد بدانيم آنچه موجب وحدت بين مسلمين است اين مراسم سياسي است كه حافظ مليت مسلمين به ويژه شيعيان ائمه اثني عشر صلوات اللّه است ».

امام خميني ، عاشورا و امام حسين را احيا كننده دين اسلام تا آخر الزمان مي دانستند، در آخرين پيام نوروزي مي فرمايند:

«امام حسين احيا كننده دين اسلام بود از صدر اسلام تا آخر الزمان ».

امام خميني در پيام هاي خود شهداي جنگ تحميلي را در كنار شهداي كربلا قرار مي دادند و اين نشان از تأثير حماسه عظيم عاشورا بر امام بود، امام در نامه اي خطاب به فرزند يك شهيد مي فرمايد:

«خداوند تعالي همه شهداي اسلام مخصوصاً شهيد شمارا با شهداي كربلا محشور فرمايد».

يكي از تحولات زمان جنگ حركت ِ عظيم رزمندگان به سوي جبهه ها بود كه اسامي مختلفي به خود گرفته بود، يكي از اينها حركت كاروان هاي كربلا بود كه چه شوق عظيمي در مردم و حتي امام خميني (ره )ايجاد كرده بود به طوري كه امام در آن زمان در پيام هاي مختلف بارها اين كلمه را به كار مي برند كه تأثير اين كلمات حماسي را بر امام و در نتيجه بر مردم و رزمندگان از خود نشان مي دهد.

امام در پيامي به مناسبت دهه فجر سال 64 مي فرمايند: بار الها اين كشور وابسته به رسول اكرم (ص) و اهل بيت گرامي اوست ... راهيان عزيز كربلا اين سلحشوران ِ فداكارِ در راه حق را به مقصد والاي خود برسان ».

هم چنين در پيامي به مناسبت سرنگوني هواپيماي مسافربري در سال 64 توسط عراق مي فرمايند: «مگر ما و شما هر روز شاهد اين كاروان هاي كربلا نيستيم كه باشور و شوق و عشق و عطش به پيشباز شهادت مي روند... خداوند به رزمندگان جبهه ها اين راهيان كربلا پيروزي نهايي عنايت فرمايد».

امام در پيامي به سمينار لبيك ياامام مي فرمايد: «خداوندا، به ارتشيان ، سپاهيان و بسيجيان و راهيان كربلا اين رزمندگان ِ خالص و عارف ِ مادر مصاف بادشمنان خود موفقيت عنايت فرما».

و نتيجه همين كاروان هاي كربلا، عمليات عظيم والفجر هشت و تصرف فاو يعني بزرگ ترين ضربه نظامي دشمن بود.

امام به مناسبت انتخابات مجلس سوم ، پيامي فرستادند كه براي آنان كه اهل فكر و تأمل هستند شايد عجيب ترين پيام امام و براي آنان كه ذره اي شك در الهي بودن اين مسير مقدس دارند بزرگ ترين نردبان براي رسيدن به يقين است .امام دراين پيام كه براي تشويق مردم به حضور در انتخابات صادر شده بود و در حالي كه جبهه هاي جنگ آرام بود يكباره گريزي حماسي به مسائل جنگ مي زند و با استفاده از همان تأثير قيام امام حسين (ع)فرياد بر مي آورد كه حسينيان آماده باشند و سه هفته بعد حملات گسترده عراق به جبهه ها شروع مي شود:

«ملت شهيد پرور ايران بدانند اين روزها روز امتحان الهي است ، روز پرخاش عليه كساني است كه با اسلام كينه ديرينه دارند، روز انتقام از كفر و نفاق است ، روز فداكاري است ، روز عاشوراي حسيني است ، امروز ايران كربلاست ، حسينيان آماده باشيد...نهراسيد... امروز روز حضور در حجله جهاد و شهادت و ميدان نبرد است ».

امام در پايان جنگ پس از قبول ِ قطعنامه پيام ِ مظلومانه و مهمي به مناسبت سالگرد كشتار حجاج بيت اللّه الحرام و قبول قطعنامه صادر فرمودند. در آن زمان در حالي كه يأس و نااميدي به سبب حوادث ناگوار سال 67 مردم را فراگرفته بود و مناطق مختلفي به دست عراق افتاده بود متجاوزين مغرورانه فرياد پيروزي سر مي دادند، اين پيام حماسي چنان آرامشي به مردم و رزمندگان داد كه هيچ چيز جاي آن را نمي گرفت .

اصل اين پيام برگرفته از حماسه عاشورا و پيام هاي حادثه كربلا بود. شكست در مقابل عمل به تكليف معنا ندارد همان گونه كه براي امام حسين معنا نداشت . قسمت هايي ازاين پيام نشاط بخش و حماسه آفرين :

«خوشا به حال مجاهدان ، خوشا به حال وارثان حسين (ع)، آمريكا بايد بداند كه شهادت در راه خدا مسئله اي نيست كه بشود با پيروزي يا شكست در صحنه هاي نبرد مقايسه كرد، مقام شهادت خود اوج بندگي و سير و سلوك در عالم معنويت است ... ما مي گوييم : تا شرك و كفر هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستيم ...

پدران و مادران و همسران و خويشاوندان شهدا، اسرا و مفقودين ،معلولان ، فرزندان شما در كنار پيامبر اكرم (ص) و ائمه اطهارند. پيروزي ياشكست براي آنان فرقي ندارد... ما تابع خداييم و به همين دليل طالب شهادتيم ...به دولت ها و حكومت هاي منطقه ميگوييم خودتان ، كشور و مردم اسلامي را در برابر آمريكا اين قدر ذليل و ناتوان نكنيد،اگر دين نداريد لااقل آزاده باشيد.

«...كسي كه براي رضاي خدا به جهاد رفته و سر در طبق اخلاص و بندگي نهاده است حوادث زمان به جاودانگي وبقاي جايگاه رفيع آن لطمه اي وارد نمي سازد.....خون شهيدان براي ابد درس مقاومت براي جهانيان داده است و خدا مي داند كه راه و رسم شهادت كور شدني نيست و اين ملت ها و آيندگان هستند كه به راه شهيدان اقتدا خواهند نموده و همين تربت پاك شهيدان است كه تا قيامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشفاي آزادگان خواهد بود، خوشا به حال آنان كه با شهادت رفتند».

مي بينيم كه شهادت و كربلا و امام حسين مايه اصلي پيام هاي امام و به خصوص پيام هايي است كه در لحظات حساس باعث حفظ روحيه ايثارگري و شهادت مردم و رزمندگان مي شد.

امام در آخرين پيام نوروزي در سال 67 در لزوم صبر و مقاومت با تأسي به سيدالشهدا (ع) مي گويد: «..ما با اين طاغوت ها چه بكنيم ، بايد همان طوري كه سيدالشهدا - سلام اللّه عليه - تمام حيثيت خودش ، جان خودش را، بچه هايش را، همه چيز را، در صورتي كه مي دانست قضيه اين طور مي شود». يعني با الهام از امام حسين بايد ايستاد و فداكاري كرد.

«وقتي كه سيد انبيا را ملاحظه مي كنيم مي بينيم كه در راه اين پاسداري همه چيز را دارند، در طول تاريخ زحمت ها را متحمل شده اند و چنانچه در وقتي همان وضعي كه براي حضرت سيدالشهدا پيش مي آمد براي هريك از اولياي خدا پيش مي آمد همين فداكاري را مي كردند».