«اللهم ارزقني شفاعة الحسين يوم الورود»

شفاعت در روز قيامت ، يكي از مسائلي است كه مسلمانان علي الخصوص شيعه اثني عشري طبق آيات و روايات به آن معتقدند. در معارف اسلامي مبين شده است كه چه كساني مي توانند در روز قيامت ديگران را شفاعت كنند. (از اين ديدگاه ، مناسب بود كه موضوع بحث تغيير يابد و به ميزان شفاعت امام حسين (ع) تبديل گردد، چرا كه در روز قيامت انبيا، اوليا، صلحا، علما و شهدا... مقام شفاعت را دارا هستند. اگر چه خود شفيع بودن و شفاعت كردن مقام و جاي گاهي دارد، در روز قيامت كسي كه بتواند بيشترين افراد را شفاعت كند، داراي مقام بالاتر و والاتري است . از آن جايي كه در زيارت نامه ها فقط به مقام شفاعت حضرت اشاره كرده اند، اين بحث را پيش كشيده ايم و گرنه مقام سيد الشهدادر روز قيامت بسيار بالاتر از شفاعت عادي و معمولي است ).

امام حسين (ع) از جنبه هاي مختلف مي تواند در روز قيامت شفاعت نمايد: از جهت اين كه امام و پيشواي متقيان است ، معصوم ، عالم ، شهيد، صالح و... است . هر يك از اين موارد مي تواند مقام شفاعت به شخص بدهد، اما از نظرگاه زيارت نامه ، شفيع بودن حضرت چند دليل دارد: اول آن كه حضرت نزد خداوند از وجاهت خاصي برخوردار است و آبرو داران مي توانند نزد پروردگار شفاعت كنند: «السلام عليك يا قائد الغر المحجلين ؛سلام بر تو اي پيشوا و سرور روسفيدان عالم ». در دعاي توسل نيز هنگامي به امام حسين (ع) متوسل مي شويم مي خوانيم : «يا وجيهاً عندالله اشفع لنا عندالله».

امام حسين (ع) نه اين كه حق شفاعت دارد و داراي مقام محمود است بلكه اين مقام را مي تواند در آخرت نيز به ديگران تفويض نمايد و يا در دنيا توفيق و عنايتي نمايد تا مقام محمود (مقام شفاعت ) را به دست آورند. در فرازي از زيارت امام حسين (ع) مي خوانيم : «و اسئله ان يبلغني المقام المحمود»؛ از تو مي خواهم كه مرا به مقام محمود كه مقام شفاعت است برساني ».

اميد كه امام حسين (ع) در روز قيامت پيروان خود را شفاعت كند و اين امر مسلمي خواهد بود اگر زندگي ما همانند زندگي محمد و آل محمد (ص)، و مرگ ما نيز همانند مردن محمد و آل محمد (ص) باشد.