«السلام عليك يا ثارالله وابن ثاره والوتر الموتور...»

در اين فراز از زيارت امام حسين (ع)، حضرت را خون بهاي خداوند معرفي مي نمايد. با وجود اين كه بسياري از انبياي الهي به شهادت رسيدند و تمامي ائمه اطهار نيز در راه خدا شهيد شدند، اما كسي به عنوان «ثارالله» خون خدا و خون بهاي خدا معرفي نشد. در اين زيارت ها امام حسين (ع) و علي بن ابي طالب (ع)[با جمله وابن ثاره ]خون و خون بهاي خداوند معرفي شدند.

هر خوني كه به ناحق ريخته شود كساني (قبيله ، عشيره و يا خاندان ) مقتول به خون خواهي او قيام مي كنند و داد مظلوم را از ظالم مي ستانند. در مورد امام حسين (ع) خون خواه او «خداوند» معرفي مي شود؛ يعني گويي وظيفه خون خواهي و دادستاني به خداوند تفويض شده و پروردگار عالميان خون خواه و منتقم خون امام حسين (ع) شده باشد. خداوند به خاطر فضيلت و عظمتي كه امام حسين (ع) و پدر بزرگوارش دارد، اين كار را فقط در مورد دو نفر بر عهده گرفته است .

علت ثاريت و دادخواهي خداوند چند امر مي تواند باشد: اول آن كه فضيلت و شرافت امام حسين (ع) كه باعث خون خواهي خداوند شده است . دوم ، اخلاص و اقدام بزرگي كه امام حسين (ع) در كربلا از خود نشان داد. سومين عاملي كه باعث شد، خداوند عهده دار خون خواهي و دادستاني حضرت گردد، ميزان رنج و مصيبتي است كه امام حسين (ع) براي احياي دين خداوند متحمل شد، زيرا در زيارت هاي امام حسين (ع)خطاب به ايشان اين گونه عرض مي كنيم : «لقد عظمت الرزية و جلت و عظمت المصيبة بك علينا و علي جميع اهل الاسلام و جلت و عظمت مصيبتك في السماوات علي جميع اهل السماوات » و ادامه مي دهيم : «ان يعطيني بمصابي بكم افضل ما يعطي مصاباً بمصيبته مصيبة ما اعظمها و اعظم رزيتها في الاسلام و في جميع السماوات والارض ...

مصيبتي را كه بر امام حسين (ع) وارد شده ، بزرگ ترين مصيبت در جهان اسلام ،بلكه در تمام آسمان ها و زمين بيان مي گردد. كشته شدن برادر، پسر، برادرزادگان ،اصحاب و ياران ، آن قدر بر حضرت سخت بود كه عباراتي چون : «الان انكسر ظهري و انقطع رجائي و قلت حلتي ... يا «لقد استرحت من هم ّ الدنيا و غمها و بقي ابوك زيداً وحيداً غريباً... از زبان مبارك خارج مي شود؛ اين مصايب بر اهل آسمان نيز همين قدر گران آمد. در فرازي ديگر از زيارت امام حسين (ع) مي خوانيم :

«يا اباعبدالله اشهد لقد اقشعرت لدمائكم اظلة العرش مع اظلة الخدائق و بكتكم السماء والارض و سكان الجنان والبر والبحر؛ اي ابا عبدالله گواهي مي دهم به خاطر خون پاكت كه ريخته شد، سرادق عرش اركان و ارواح خلايق به لرزه در آمد و بر روي تو آسمان ،زمين ، ساكنان بهشت ، خشكي و دريا گريه كردند».

لذا امام حسين (ع) را «قتيل العبرات و اسير الكربات » ناميده اند و در زيارت نامه ها با همين عبارت ها به حضرت سلام مي دهند و صلوات مي فرستند.

«و صل علي الحسين المظلوم الشهيد الرشيد قتيل العبرات اسير الكربات »

و صلوات بفرست بر حسين (ع) مظلوم ، شهيد رشيدي كه كشته اشك چشم و اسير رنج و مصيبت ها شد. امام حسين (ع) كشته اي است كه انبياي الهي قبل ازشهادتش براي او و مصيبت هايش گريه كردند، پيامبر و اميرالمؤمنين علي (ع) قبل از عاشورا براي حضرت گريه كردند و بارها فرمودند: «لايوم كيومك يا اباعبدالله؛ هيچ روزي به سختي روز تو نيست اي اباعبدالله».

چهارمين عامل ثاريت خداوند، آن است كه با آن همه ظلم ، خيانت و جنايتي كه عليه امام حسين (ع) روا داشتند، كسي نمي تواند خون خواه حضرت باشد، مگر خداوند. و آخرين علت آن است كه خون خواهي خداوند و منتقم بودن پروردگار شايد كنايه از آن باشد كه با شهادت تمامي اصحاب و اولاد امام حسين (ع) ديگر كسي براي خون خواهي حضرت باقي نماند و معمولا در شرايطي كه انسان بي ياور مي ماند، امور خود را به خداوند تفويض مي نمايد. به نوعي بي ياوري امام حسين (ع) در اين قضيه مورد اشاره قرارمي گيرد.