لذا بنده چندي پيش گفتم همه بايد امر به معروف و نهي از منكر بكنند. الآن هم عرض مي كنم. نهي از منكر كنيد. اين واجب است. امروز امر به معروف و نهي از منكر، هم مسؤوليت شرعي و هم مسؤوليت انقلابي و سياسي شماست. به من نامه مي نويسند، بعضي تلفن مي كنند و مي گويند ما نهي از منكر مي كنيم اما مأمورين رسمي طرف ما را نمي گيرند.

طرف فرد مقابل را مي گيرند. من عرض مي كنم مأمورين رسمي چه مأمورين انتظامي و چه مأمورين قضايي حق ندارند از مُجرم دفاع بكنند. مأمورين بايد از آمر و ناهي شرعي دفاع كنند. دستگاه حكومت ما بايد از آمر به معروف و ناهي از منكر دفاع بكند، اين وظيفه است. اگر كسي نماز بخواند و كسي ديگر به نمازگزار حمله كند، دستگاه هاي ما بايد از چه كسي دفاع كنند؟ از نمازگزار يا آن كسي كه سجاده را از زيرپاي نمازگزار مي كشد؟ امر به معروف و نهي از منكر هم همين طور است. امر به معروف هم مثل نماز واجب است. حضرت امير (ع) در نهج البلاغه مي فرمايد: (وما أعمالُ البِرِّ كُلُّها والجهادُ في سبيل الله عندالأمر بالمعروف والنهي عن المنكر ( كَنَفَثَةٍ في بحرٍ لُجّيٍّ). [1] يعني اگر امر به معروف و نهي از منكر در مقياس وسيع و عمومي انجام شود، حتي از جهاد بالاتر است. پايه دين را امر به معروف و نهي از منكر محكم مي كند. اساس جهاد را امر به معروف و نهي از منكر استوار مي كند. مگر مسؤولين و مأمورين ما مي توانند آمر به معروف و ناهي از منكر را با ديگران مساوي قرار بدهند چه برسد به اين كه نقطه مقابل او را تأييد بكنند؟ البته جوان حزب الله بايد باهوش باشد، چشم هايش را باز كند، نگذارد كسي در صفوف او رخنه كند و به نام امر به معروف و نهي از منكر فسادي ايجاد بكند كه چهره حزب الله خراب بشود. بايد مواظب باشيد. اين به عهده خودتان است. من يقين دارم و تجربه هاي چند ساله هم نشان داده كه وقتي نيروهاي مؤمن و حزب اللهي براي انجام كاري به ميدان مي آيند يك عده عناصر بَدَلي و دروغين با نام اين ها در گوشه اي فساد ايجاد مي كنند تا ذهن مسؤولين را نسبت به نيروهاي مؤمن و حزب اللهي و مردمي چركين و بد كنند. مواظب باشيد. مسأله امر به معروف و نهي از منكر مثل مسأله نماز ياد گرفتني است و شما بايد برويد و مسايل آن را ياد بگيريد. در هر مورد اين كه در كجا و چگونه بايد امر به معروف و نهي از منكر كرد، مسايلي وجود دارد. البته من عرض بكنم، قبلاً هم گفته ام كه در جامعه اسلامي تكليف عامه مردم امر به معروف و نهي از منكر با لسان است اما اگر كار به برخورد بكشد، آن ديگر به عهده مسؤولين است كه بايد وارد بشوند و آن ها اين كار را بكنند. البته نقش مهم تر را هم، همين زبان دارد. چيزي كه جامعه را اصلاح مي كند نهي از منكر زباني است. اگر مردم به آدم بدكار، خلافكار، كسي كه اشاعه فحشا مي كند و مي خواهد قُبح گناه را از جامعه ببرد، بگويند و ده، صد يا هزار نفر و به طور كلي افكار عمومي جامعه روي وجود و ذهن او سنگيني كند، اين براي او شكننده ترين چيزهاست.