جهت اول، درس هاي عاشوراست. عاشورا پيام ها و درس هايي دارد. عاشورا به ما درس مي دهد كه براي حفظ دين بايد فداكاري كرد. درس مي دهد كه در راه قرآن بايد از همه چيز گذشت. درس مي دهد كه در ميدان نبرد حق و باطل، همه افراد اعم از كوچك و بزرگ، زن و مرد، پير و جوان، شريف و وضيع و امام و رعيت با هم در يك صف قرار مي گيرند. درس مي دهد كه جبهه دشمن با همه توانايي هاي ظاهري بسيار آسيب پذير است. همچنان كه جبهه بني اميّه به وسيله كاروان اسيران عاشورا در كوفه آسيب ديد، در شام آسيب ديد، در مدينه آسيب ديد و بالأخره هم نهضت عاشورا به فناي جبهه سفياني منتهي شد.

عاشورا به ما درس مي دهد كه در ماجراي دفاع از دين، بصيرت بيش از چيزهاي ديگر براي انسان لازم است. بي بصيرت ها بدون اين كه بدانند، فريب مي خورند و در جبهه باطل قرار مي گيرند چنان كه در جبهه ابن زياد كساني بودند كه فُسّاق و فجّار نبودند ولي از بي بصيرت ها بودند. اين ها درس هاي عاشوراست. البته همين درس ها كافي است كه يك ملت را از ذلت به عزّت برساند. همين درس ها مي تواند جبهه كفر و استكبار را شكست بدهد. اين ها درس هاي زندگي ساز است. اين، آن جهت اول است.