سيدالشهدا (ع) به وظيفه خدايي خود كه امتناع از بيعت بود آشنا بود و بهتر از همه به قدرت بيكران و مقاومت ناپذير بني اميه و روحيه يزيد پي برده بود و مي دانست كه لازم لاينفك خودداري از بيعت، كشته شدن اوست و انجام وظيفه خدايي، شهادت را در بر دارد. و از اين معني در مقامات مختلف با تعبيرات گوناگون كشف مي فرمود. در مجلس حاكم مدينه كه از وي بيعت مي خواست فرمود: مثل من با مثل يزيد بيعت نمي كند. هنگامي كه شبانه از مدينه بيرون مي رفت از جدش رسول اكرم (ص) نقل فرمود كه در خواب به وي فرمود: خدا خواسته (يعني به عنوان تكليف) كه كشته شوي. در خطبه كه هنگام حركت از مكه خواند و در پاسخ كساني كه مي خواستند آن حضرت را از حركت به سوي عراق منصرف سازند همان مطلب را تكرار فرمود. در پاسخ يكي از شخصيت هاي اعراب كه بين راه اصرار داشت كه آن حضرت از رفتن به كوفه منصرف شود و گرنه قطعاً كشته خواهد شد، فرمود: «اين رأي بر من پوشيده نيست ولي اينان از من دست بردار نيستند و هر جا بروم و هر جا باشم مرا خواهند كشت.» برخي از اين روايات اگر چه معارض دارد يا از جهت سند خالي از ضعف نيست ولي ملاحظه اوضاع و احوال روز و تجزيه و تحليل قضايا، آنها را كاملاً تأييد مي كند.