آن وقت، يك جمله خيلي عميق است و آن جمله اين است كه مي فرمايد: «و قد اتتني كتبكم و قدمت علي رسلكم ببيعتكم... فان اتممتم علي بيعتكم تصيبوا رشدكم ». [1] گفت نامه ها به من نوشتيد و مرا وعده گرفتيد. آمدم، اگر با وفا باشيد به سعادت خواهيد رسيد. آن وقت سعادت [چيست]؟ سعادت همان است كه الان شما در انقلاب اسلامي داريد (و انشاءالله بيش از اين به آن ست خواهيد يافت). آن جمله اين است كه به سعادت مي رسيد. حضرت مي فرمايد: «فانا الحسين بن علي ابن فاطمة بنت رسول الله نفسي مع انفسكم و اهلي مع اهليكم ». [2] تمام همين است، مي گويد: من پسر فاطمه ام. پسر پيغمبر، اگر كمك كنيد حكومت به دستم بيايد من حاكم مردمي هستم مثل حكومت پيغمبر. پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم صبح، ظهر و عصر، مغرب و عشاء مي آمد داخل مسجد و ميان مردم نماز مي خواند، رئيس مملكت هم بود اميرالمؤمنين عليه السلام رئيس مملكت بود زانو به زانو با فقرا، ضعفاء و مستضعفين مي نشست. علي دربار نداشت، وزير دربار نداشت. خانم اميرالمؤمنين را ملكه نمي گفتند. دختر علي زينب را شاهدخت نمي گفتند. علي در بين مردم، به گفته يك سرباز: «علي فينا كاحد منا» علي مثل يكي از ما بود، برادروار مي آمد و زانو به زانو مي نشست، امام حسين عليه السلام مي گويد: اگر كمك كرديد «نفسي مع انفسكم » من با شما هستم و اهل بيت من با اهل بيت شما، زن و بچه من هم مثل زن و بچه شما. اين حكومت اسلامي است؛ زينب با زنها در مسجد، امام حسين عليه السلام با مردها در مسجد و در جامعه؛ ملاقات اين قدر آسان است؛ بعد به مردم يعني به همان لشگر حر گفت اگر موافقت كرديد به سعادت مي رسيد اما اگر موافقت نكرديد؛ «و ان لم تفعلوا و نقضتم عهدكم و خلفتم بيعتي من اعناقكم فلعمري ما هي منكم بنكر». گفت اگر بيعت را شكستيد و از من تخلف كرديد و اين كار هم از شما [مردم كوفه] بعيد نيست، چرا؟ براي اينكه گفت: «فلعمري ما هي منكم بنكر لقد فعلتموها بابي و اخي و ابن عمي مسلم » [3] شما عهد علي را شكستيد. عهد برادرم حسن را شكستيد. عهد مسلم را هم شكستيد. عجيب نيست اگر عهد من را هم بشكنيد. اما اگر شكستيد من باز دنبال هدف خود مي روم يزيد نبايد بر مسلمين حكومت كند ولو به قيمت قطعه قطعه شدن من و يارانم و شيرخواره ام باشد! اين هدف حسين عليه السلام است.