محدث نوري، مي فرمايد:

استاد ما علامه ي بزرگوار شيخ عبدالحسين تهراني، براي توسعه سمت غربي صحن مطهر حضرت سيدالشهدا عليه السلام خانه هايي خريد و ضميمه ي صحن كرد. در آن قسمت حدود شصت سرداب براي دفن اموات ساخته شد و مردم اموات را در آن دفن مي كردند.

پس از مدتي تشخيص داده شد كه سقف آن سردابها از استحكام لازم برخودار نيست، لذا شروع به خراب كردن سقف سردابها كرده و به ترتيب تجديد بنا نمودند. براي اين كه هتك حرمت اموات نشود، ابتدا كسي پايين رفته و قدري خاك روي اموات مي ريخت و سپس سقف را خراب مي كردند، تا نوبت به برداشتن سقفي رسيد كه روبروي ضريح مطهر واقع شده بود.

در اين جا با منظره ي شگفتي مواجه شدند و ديدند جنازه هايي را كه رو به قبله دفن كرده بودند و پشت به قبر مطهر، سرها به جاي پايشان قرار گرفته و پاها به جاي سر و رو به قبر مطهر مي باشند. جماعت بسياري از مردم آمدند و به چشم خويش اين منظره عجيب را ديدند.

آري خداي متعال مي خواهد طريقه معاشرت و كيفيت اظهار ادب در آستان ائمه هدي عليهم السلام را به بندگانش تعليم دهد. سپس در آخر فرموده اين قضيه در ماه صفر 1276 ق اتفاق افتاد» [1] .