محدث نوري از عالم جليل القدر ميرزا محمد شهرستاني نقل مي كند:

شبي در عالم رؤيا خود را در رواق بالاي سر حرم مطهر حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مقابل شباك ديدم. حاج حسينعلي خاتون آبادي، كه مرد صالحي بود نيز حضور داشت، و بنابر عادت هميشگي خويش فضيلت مجاورت كربلا را انكار مي كرد. او معتقد بود كه اين كار موجب قساوت قلب مي شود.

پس از آن ديدم كه مولا و سرور ما حضرت صاحب الزمان عليه السلام نيز تشريف دارند. حاج حسينعلي عرض كرد: شما اين جا تشريف داريد و مردم براي زيارت شما به سامره مي روند؟

فرمودند: در آن جا نيز هستم، سپس فرمودند: احدي را از كربلا به سوي جهنم نمي برند، و دو مرتبه به قبر مطهر اميرالمؤمنين عليه السلام اشاره فرموده و قسم ياد كرد كه به حق اميرالمؤمنين عليه السلام، احدي را از كربلا به جهنم نمي برند.


من به خاطرم گذشت كه قسم خوردن معصوم به جهت انكار حاج حسينعلي است. سپس فرمودند: به شرط آن كه يك شب در آن جا بيتوته كند.

من خيال كردم مقصود حضرت عبادت كردن يك شب است. عرض كردم: ما تا طلوع خورشيد خوابيم. فرمودند: حتي اگر تا طلوع خورشيد خواب باشيد.

مرحوم شهرستاني مي فرمايد: همين رؤيا موجب شد كه من دست از مجاورت كربلاي معلاّ برندارم» [1] .