در شرح حال محقق اردبيلي كه از فقيهان و مراجع بزرگ شيعه به شمار مي رود نقل كرده اند كه آن بزرگوار در مدت زماني كه در كربلا بود، چون زمين آن جا را تربت مي دانست، براي احترام از ريختن فضولات در آن خودداري مي كرد.

لذا ظرفي از پوست (كه به آن خيك گفته مي شود)، تهيه كرده و پس از مدتي آن را بيرون از چهار فرسخ برده خالي مي كرد» [1] .

بلكه مستفاد از فرمايش ملا آقا فاضل دربندي [2] .

اين است كه اين عمل سيره ي جمعي از عالمان و صالحان گذشته بوده است [3] .