جبرئيل عليه السلام نزد پيامبر صلي اللَّه عليه و آله بود كه امام حسن و امام حسين عليهماالسلام بر آن حضرت وارد شدند. جبرئيل دست دراز كرده (و از پس پرده ي غيب) يك عدد سيب، يك عدد به و يك انار در دست گرفته و به آن دو بزرگوار داد.

پنج وجود مقدس عليهم السلام هر چه از آن ميوه ها مي خوردند باز به حالت اوّل برمي گشت. پس از شهادت حضرت زهرا عليهاالسلام أنار، و بعد از


شهادت اميرمؤمنان عليه السلام به مفقود شد ولي سيب باقي ماند.

امام حسين عليه السلام روز عاشورا براي اينكه از حرارت تشنگي كاسته شود آن را مي بوييد، و در شدت عطش آن را به دندان مبارك مي گرفتند.

امام سجاد عليه السلام فرمود: پس از شهادت امام حسين عليه السلام بوي آن سيب در قتلگاه به مشام مي رسيد، ولي از خود سيب خبري نبود. هنگامي كه به زيارت آن حضرت مشرف شدم بوي آن سيب فضاي اطراف قبر را عطرآگين كرده بود.

شيعيان ما كه به زيارت آن گرامي مشرف مي شوند اگر مخلص باشند به هنگام سحر بوي آن سيب را استشمام خواهند كرد [1] .