مرحبا بالقتل في سبيل الله و لكنكم لا تقدرون علي هدم مجدي و محو عزتي و شرفي فاذا لا ابالي من القتل. [1] .

چه زيباست كشته شدن در راه خدا و ليكن شما مجد و عظمت و عزت و شرف مرا نمي توانيد نابود كنيد؛ در اينصورت من از مرگ واهمه اي ندارم.

امام حسين عليه السلام

حضرت سيدالشهداء عليه السلام هنگام حركت از مدينه بسوي مكه وصيت نامه ذيل را نوشت و با انگشتري خويش مهر كرد و به برادرش، محمد حنفيه داد.

به نام خداوند بخشنده مهربان

بطور يقين حسين گواهي مي دهد كه خدايي جز الله نيست و شريكي براي او وجود ندارد و محمد بنده و فرستاده اوست كه آيين حق را از نزد حق تعالي آورد.

او گواهي مي دهد كه بهشت و جهنم حق است و روز قيامت بي گمان به وقوع مي پيوندد و خداوند متعال انسانها را از قبرها بر مي انگيزد.

بي شك من برا تفريح و خوشگذراني و اظهار كبر و فساد و ظلم از مدينه خارج نشدم بلكه جز اين نيست كه براي صلاح در امت جدم، سفر را آغاز كرده و مي خواهم امر به نيكي و نهي از زشتي كرده و به سيرت جدم و پدرم، علي بن ابيطالب، رفتار كنم؛ هر كس اين حقيقت را از من بپذيرد و از من پيروي كند، راه خدا را برگزيده و گرنه، صبر مي كنم تا خداوند متعال بين من و اين قوم به حق داوري كند و او بهترين داوران است.

برادرم! اين وصيت من به تو است و توفيق من جز از خدا نيست و به خدا توكل كرده و بازگشتم به سوي اوست. [2] .