ان لك في الجنة درجات لن تنالها الا بالشهادة. [1] .

بطور يقين در بهشت براي تو (امام حسين عليه السلام) درجاتي است كه جز به شهادت به آن نائل نمي شوي.

رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم

وليد عصر فرداي آن واقعه در دارالاماره، عده اي را سوي امام حسين عليه السلام جهت بيعت فرستاد و حضرت فرمود:

تا فردا صبر كنيد تا ببينم چه مي شود.

شب شد و امام حسين عليه السلام بر مزار رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم رفت و پس از دو ركعت نماز با خداي خويش راز و نياز كرد و فرمود:

بارالها! اين قبر پيغمبرت، محمد صلي الله عليه و آله و سلم، است و من فرزند دختر محمدم صلي الله عليه و آله و سلم و تو آنچه را بر من پيش آمده مي داني؛ خدايا! به يقين من امور نيك و پسنديده را دوست داشته و امور ناپسند و زشت را ناروا مي شمارم؛ اي صاحب جلال و كرامت! به حق اين مزار و آنكس كه در آنست، آنچه را براي من برگزيني، خشنودم.

سپس حضرت شروع به گريه كرد و نزديكي صبح لحظه اي به خواب رفت و رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم را در ميان فرشتگان ديد كه او را به سينه مباركش چسباند و بين دو چشمش را بوسيد و فرمود:

فرزندم! اي حسين! بزودي ترا در كربلا كشته و سر بريده با لب تشنه خواهم ديد؛ خداوند شفاعت مرا شامل ايشان نكرده و راه گريزي از دست پروردگار متعال نخواهند داشت؛ اي محبوب من! اي حسين! پدر و مادرت و برادرت نزد من آمده و اكنون مشتاق ديدار تواند؛ بطور يقين در بهشت درجاتي براي تو است كه جز با شهادت به آن نائل نمي شوي. [2] .