ان اجود الناس من اعطي من لا يرجوه. [1] .

بي گمان بخشنده ترين مردم، كسي است كه به افرادي عطا كند كه اميد پاداش و تلافي از آنها ندارد.

امام حسين عليه السلام

حبابه از شيعيان سيدالشهداء عليه السلام بود مي گويد:

روزي نزد امام حسين (ع) رفته و بعد از سلام و احوالپرسي به من فرمود: اي حبابه! چرا به ديدن ما نمي آيي؟

گفتم:

به خاطر ناراحتي و مرضي است كه مبتلا شده ام.

وقتي حضرت از مريضي اش پرسيد، حبابه صورتش را كه به مرض برص ‍ مبتلا بود، نشان داد و در اينحال امام حسين عليه السلام اندكي از آب مبارك كامش را روي آن نهاد و دعايي فرمود و هماندم كه آثار برص از چهره او محو شد و حضرت فرمود:

اي حبابه! شكر خداي را به جاي آر؛ خداوند آن را از تو دور كرد.

حبابه به سجده شكر رفت و پس از برداشتن سر از سجده، امام حسين عليه السلام فرمود:

اي حبابه! ما و شيعيانمان بر فطرت الهي هستيم و ديگران از آن بدورند. [2] .