ان الحسين باب من أبواب الجنة. [1] .

بي گمان حسين دري از درهاي بهشت است.

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم

روزي باديه نشيني نزد امام حسين عليه السلام آمد و گفت:

روزي از جدت، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم شنيدم كه فرمود: حاجات خود را يا از عرب شريف و يا مولاي كريم و يا حامل قرآن و يا شخص گشاده رو بخواهيد. و شما عرب بوده و كرامت سيرت شما و قرآن بين شما نازل شده است و پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود كه هرگاه بخواهيم به او نظر كنيم، به حسن و حسين بنگريم.

در اينحال وقتي امام حسين عليه السلام از حاجت و مشكلش پرسيد، او نيازش را روي زمين نوشت و حضرت فرمود:

از رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم شنيدم كه فرمود: نيكي و بخشش به افراد، به قدر معرفت و شناخت ايشان است. [2] و پدرم فرمود: ارزش هر شخصي احسان و نيكوكاري اوست. [3] از اينرو از تو سه سؤ ال مي پرسم؛ اگر پاسخ دهي، سه هميان و اگر دو سؤ ال را پاسخ دهي، دو هميان و اگر يكي را جواب دهي، يك هميان نقره و زر به تو مي دهم.

آن مرد قبول كرد و حضرت پرسيد:

بهترين عمل كدام است؟

او جواب داد:

ايمان به خدا.

حضرت پرسيد:

نجات از هلاكت به چه چيز است؟

او پاسخ داد:

اطمينان به خدا.

امام حسين عليه السلام پرسيد:

زينت عبد و بنده خدا به چيست؟

او اظهار داشت:

علم و دانشي كه توأم با حلم و بردباري باشد.

حضرت پرسيد:

اگر آنرا نداشت.

او پاسخ داد:

فقر توأم با صبر و شكيبايي.

حضرت پرسيد:

اگر آنرا نداشت.

آن مرد گفت:

صاعقه اي از آسمان فرود آيد و او را نابود كند.

در اينحال امام حسين عليه السلام خنديد و سه هميان نقره و زر به او عطا فرمود. [4] .