من أحبنا لم يحبنا لقرابة بيننا و بينه و لا لمعروف اسديناه اليه؛ انما احبنا لله و رسوله، جاء معنا يوم القيامة كهاتين. [1] .

كسي كه ما را نه به جهت خويشاوندي و نيكي و احسان ما به او بلكه فقط براي خدا و رسول خدا دوست بدارد، روز قيامت چون اين دو (دو انگشت سبابه در كنار هم) با ما خواهد بود.

امام حسين عليه السلام

بعد از شهادت امام حسن مجتبي عليه السلام، عده اي نزد امام حسين عليه السلام آمده و اظهار داشتند:

اي فرزند رسول خدا! چند نفر از ياران ما به معاويه پيوسته و ليكن ما نزد شما آمديم.

امام حسين عليه السلام فرمود:

در اينصورت من به شما بيش از بخشش معاويه به آنها، هديه مي دهم.

ايشان گفتند:

جانمان فداي شما؛ ما براي دين خود اينجا آمديم.

امام حسين عليه السلام پس از سكوتي پر معنا، فرمود:

آنچه مي گويم، قطره اي از درياست؛ كسي كه ما را نه به جهت خويشاوندي و نيكي و احسان ما به او بلكه فقط براي خدا و رسول خدا دوست بدارد، روز قيامت چون اين دو (حضرت دو انگشت سبابه را كنار هم قرار داد. با ما خواهد بود. [2] .