ان لقتل الحسين حرارة في قلوب المؤ منين لاتبرد أبدا. [1] .

بي گمان براي شهادت حسين عليه السلام سوز دلي جاودانه در دل مؤ منين وجود دارد.

رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم

روزي امام حسين عليه السلام نزد امام حسن مجتبي عليه السلام آمد و وقتي نگاهش به حضرت افتاد، گريه كرد و امام حسن عليه السلام پرسيد:

اي ابا عبدالله! براي چه گريه مي كني؟

امام حسين عليه السلام فرمود:

گريه ام بخاطر آنچيزي است كه بر سر تو مي آيد.

امام حسن عليه السلام فرمود:

آنچه من گرفتارش خواهم شد، زهري است كه با نيرنگ به من مي خورانند و با آن كشته مي شوم و ليكن هيچ روزي چون روز (شهادت) تو نيست اي ابا عبدالله!؛ سي هزار نفر كه خود را از امت جدمان، محمد صلي الله عليه و آله و سلم، دانسته و خود را مسلمان مي نامند، بر تو هجوم آورده و به كشتن و ريختن خون و هتك حرمت و اسيري خاندان و غارت خيمه هاي تو اقدام مي كنند و آن هنگام نفرين و لعنت (خدا و فرشتگان) بر بني اميه فرود آيد و از آسمان خاكستر و خون ببارد و هر چيزي حتي حيوانات وحشي در بيابانها و ماهيان درياها براي تو بگريند. [2] .