مرحبا بك يا ابا عبدالله! يا زين السموات و الارضين. [1] .

آفرين بر تو اي ابا عبدالله! اي زينت آسمان ها و زمين ها!

رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم

روزي ابي بن كعب نزد رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم بود كه امام حسين عليه السلام وارد شد و حضرت صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

آفرين بر تو اي ابا عبدالله! اي زينت آسمان ها و زمين ها!

ابي بن كعب پرسيد:

آيا غير از شما كسي زينت آسمان ها و زمين ها است؟!

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

اي ابي! قسم به كسي كه مرا به پيامبري مبعوث فرمود، بي گمان حسين در آسمان والاتر از زمين است؛ در سمت راست عرش الهي نوشته اند كه او چراغ هدايت، كشتي نجات، پيشواي نيكي، بركت، عزت، علم، فخر و ذخيره الهي است. بدون شك خداوند متعال در او نطفه اي پاك و مبارك قرار داده و دعاهايي به او آموخته كه خواننده آن دعا را خداوند متعال با حسين محشور كرده و حسين او را در قيامت شفاعت نموده و از مشكلاتش ‍ برهاند و دين اش را اداء و امورش را آسان راه صحيح را بر او آشكار و بر دشمنان پيروز نمايد و عيبش را پوشانده نگهدارد.

بعد از درخواست ابي بن كعب، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم آن دعا را به او آموخت و فرمود:

بعد از نماز در حال نشسته بگو:

بارالها! بطور يقين به كلمه ها و پيمان گاه هاي عرش و ساكنان آسمان ها و انبياء و رسولان تو مسئلت دارم كه دعاي مرا اجابت فرمايي؛ كار مرا دشواري فرا گرفته و از اينرو از تو مي خواهم كه به محمد و دودمان او درود فرستي و مشكلم را آسان گرداني. [2] .

در اين صورت بي گمان خداوند متعال كار ترا آسان نموده و ترا شرح صدر عطا كرده و لا اله الا الله را هنگام مرگ براي تو تلقين كند. [3] .