من احب الحسن و الحسين احببته و من احببته احبه الله و ادخله جنات النعيم و من ابعضهما او بغي عليهما ابغضته و من ابغضته ابغضه الله و ادخله جهنم و له عذاب مقيم. [1] .

من دوستدار حسن و حسين را دوست دارم و كسي را كه من دوست بدارم، خداوند او را دوست داشته و به باغهاي نعمت در بهشت وارد كند و دشمن كينه توز و سركش بر آندو را دشمن دارم و كسي را كه من دشمنش دارم، خداوند او را به جهنم داخل كند و براي او عذابي پايدار خواهد بود.

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم

نزديك عيد، امام حسين عليه السلام و امام حسن عليه السلام نزد مادر ارجمندشان، فاطمه زهراء عليها السلام، آمده و اظهار داشتند:

مادر جان! بچه هاي مدينه لباس نو پوشيدند؛ براي ما لباس ‍نمي خريد؟

فاطمه زهراء عليها السلام فرمود:

ان شاء الله لباستان آماده مي شود.

سپس نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم رفته و خواسته خود را به حضرت گفتند و پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

الهي! اجبر قلبهما و قلب امهما.

بارالها! دل شكسته آندو و مادرشان را شاد فرما.

روز عيد، حضرت جبرئيل دو جامه آراسته به زينت هاي بهشتي را به رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم تقديم كرد و فرمود:

وقتي حسن و حسين از فاطمه لباس نو خواستند، پروردگار متعال جهت اجابت فرموده زهراء عليها السلام اين دو لباس را اهداء فرمود.

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم لباس هر كدام را به درخواست خودشان به رنگ سبز و سرخ ياقوتي آراست و به ايشان داد و هر دو با شادماني نزد فاطمه زهراء عليها السلام رفتند و ليكن حضرت جبرئيل را اندوه و ناله فرا گرفت و فرمود:

رسول خدا! رنگ سبز را كه حسن برگزيد، ناشي از سبز شدن تنش از خوردن سم و انتخاب رنگ سرخ حسين، ناشي از آميخته شدن تن او با خونش كه از شهادت و بريده شدن سرش پديد آيد، مي باشد.

در اينجا رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم محزون گشت و اشك ريخت. [2] .