(از قبيله بني كلب و يا از بني كلاب است چون لقب كلب را گاه منسوب به بني كلاب نيز بكار برده اند.) وهب بن عبدالله بن جناب از نياكان و پاكان و ابرار و اخيار و از غلامان عترت طاهرين و از شهداي كربلاي حسيني است. بر حسب تصريح برخي از صاحبان مقاتل - مادر و همسرش نيز در كربلا با او بودند - مادر در تحريص و تشويق فرزندش به ياري ابي عبدالله و قتال با دشمن و لشكريان عمر سعد مي كشيد - امام همسرش به شوهر اظهار مي داشت با كشته شدنت من تنها و بي سرپرست مي شوم ولي وهب همسر را تسكين مي نمود و مي گفت به تنهايي امام بنگر و اصحاب و ياران را تماشا كن كه با داشتن زن و فرزند چگونه در راه خدا و نصرت امام حسين عليه السلام جان فدا مي كنند. آنگاه به ميدان رفت و با رجزهاي خود به مادر اطمينان مي داد در ياري ابي عبدالله ذره اي كوتاهي نخواهد داشت. از رجزهاي اوست:



اني زعيم لك ام وهب

بالطعن فيهم تارة و الضرب






ضرب غلام مؤمن بالرب

حتي يذيق القوم مر الحرب



«اي مادر: مطمئن باش گاه با نيزه و گاه با شمشير دمار از روزگار دشمن درخواهم آورد - تلخي جنگ را در كام اين قوم به گونه يك جوان مؤمن بالله خواهم ريخت».

و بالاخره پس از نبرد سخت با دشمن به شهادت رسيد.