سيد محمد مهدي بن سيد مرتضي بن سيد محمد حسيني بروجردي، معروف به بحرالعلوم طباطبايي به سال 1155 ه.ق. در كربلا متولد شد و به سال 1212 ه.ق. در نجف وفات يافت. آرامگاه او در كنار قبر شيخ طوسي است.



الدين من بعدهم أقوت مرابعه

و الشرع من بعدهم غارت شرايعه



قد اشتفي الكفر بالاسلام مذ رحلوا

و البغي بالحق لما راح صادعه



كمين جيش بدا يوم الطفوف و من

يوم السقيفة قد لاحت طلايعه



يا رمية قد أصابت و هي مخطية

من بعد خمسين قد شطت مرابعه



عين جودي لمسلم بن عقيل

لرسول الحسين سبط الرسول



كان يوما علي الحسين عظيما

و علي الآل اي يوم مهول



كم فدي بالنفوس آل علي

آل خير الانام آل عقيل



فأتاهم و قد أتي اهل غدر

بايعوه و اسرعوا في النكول



صال كالليت ضاربا كل جمع

بشبا حد سيفه المسلول



و هوي لجسم للصعيد نزولا

و علا الروح صاعدا للجليل






فهو النجم قد هوي من سماء

بل هو الشمس قد هوت للافول



بعد از (قتل) آنها سبزه زارهاي دين خشك و رودهاي جاري شريعت از آب خالي شد.

روزي كه آنها رفتند، دل كفر از اسلام آرام يافت و حقي كه مانع ستم و تجاوز بود، از بين رفت و باطل از حق تشفي يافت.

طلايه ي سپاهي كه در روز طف آشكار شد، در روز سقيفه پديدار گشته بود.

تير ناراستي كه پنجاه سال پيش از كمان رها شد، اكنون به هدف خورده است.

اي چشم، بر مسلم بن عقيل اشك فراوان ببار كه او نماينده ي حسين عليه السلام نوه ي پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بود.

روز شهادت او براي امام حسين عليه السلام مصيبتي بزرگ و براي خانواده ي او روزي وحشتناك بود.

آل عقيل براي فرزندان علي عليه السلام كه بهترين مردمانند چه بسيار فداكاري كردند.

مسلم به سوي مردمي آمد كه اهل غدر و نيرنگ بودند و با آنكه با او بيعت كرده بودند، بيعت و عهد خود را شكستند.

به هر گروهي كه با شمشير بران قتال جلوي او را گرفته بود، مانند شير حمله مي برد.

بدن مسلم (از روي قصر) به پايين فروافتاد و روحش به پيشگاه خدا به سوي بالا عروج كرد.

او مانند شهاب از آسمان به زمين افتاد و مانند خورشيد افول كرد.