وي يكي از شهداي قبيله بني اسد در كربلاست كه همچون سوار بن ابي عمير كه شش ماه بعد از واقعه ي كربلا در اثر جراحات به شهادت رسيد، يكسال پس از حادثه عاشورا به فيض شهادت نايل آمد.

بنا به نقل تنقيح المقال و ابصار العين و منتهي الآمال، موقع بن ثمامه شبانه خود را به اردوي امام عليه السلام رسانيد و بعد از رد شروط حضرت امام حسين عليه السلام از طرف دشمن، او در روز عاشورا در راه دفاع از امام عليه السلام آنقدر جنگيد تا اينكه تيرهايش تمام شده و مجروح بر زمين افتاده از خويش دفاع مي كرد، آنگاه قومش او را نجات داده و به كوفه آورده و مخفي كردند وقتي عمر سعد، ابن زياد را از حال او باخبر كرد، دستور قتل او را صادر كرد، ولي جمعي از بني اسد شفاعتش كردند تا او را نكشت ولي در غل و زنجير و آهن كرده به قريه زرارة، با آن حالت مريضي و جراحات، تبعيدش كرد، تا اينكه بعد از يك سال به شهادت رسيد. وي هر چند در كربلا به شهادت


نرسيده ولي در عظمت و ثواب مانند آنهاست.

شاعر معروف شيعي كميت اسدي در اين مصرع از موقع كه كنيه اش اباموسي بوده ياد نموده: «ان اباموسي اسير مكبل»؛ «موقع اباموسي اسيري كه به كبل، زنجير و آهني بسته شده».