ابوجعفر، عبدالله بن محمد بن علي بن عبدالله بن عباس، دومين خليفه عباسي مشهور به دوانيقي مادرش كنيزي از بربر به نام سلامه، وي به سال 95 متولد شد، و طبق عهد برادرش سفاح پس از مرگ وي با او بيعت نمودند؛ او را فحل بني عباس مي گفتند كه مردي مهيب، زورمند، سياستمدار و متجبر بود، در جمع حريص و در بخل شهرت داشت كه او را بدين سبب «دوانيقي» مي گفتند، زيرا وي در مزد كاركنان و كارگزاران و صنعت گران بسيار سخت گير بود كه يك دانگ درهم را نيز به حساب مي آورد. خلق بسياري را به قتل رسانيد تا كار خلافت بر او راست آمد.

وي در سال 137 بر اريكه ي سلطنت اسلامي مستقر گرديد و اولين كار كه كرد ابومسلم خراساني كه بنيان گزار حكومت عباسي و ولي نعمت او بود به تدبيري بكشت. بزرگان علويين همچون محمد و ابراهيم فرزندان عبدالله بن حسن بن علي ابيطالب و جمع ديگر از علويين را به بدترين وجه به قتل رسانيد. منصور، شهر بغداد را كه روستايي بود بنا نهاد و آن را پايتخت خويش قرار داد. سرانجام به سال 158 درگذشت.

در سال 104 ه.ق.، بدستور منصور دوانيقي قبر مطهر سيدالشهداء عليه السلام تخريب گرديد.