«مسيب بن نجبه فزاري»، «سليمان بن صرد خزاعي»، «عبدالله بن وال

تميمي»، «رفاعة بن شداد بجلي» و «عبدالله بن سعد ازدي». به رهبري اين پنج تن در كوفه نهضت «توابين» بوقوع پيوست. اين نهضت به خونخواهي امام حسين عليه السلام بپاخاست.

نيروهاي توابين كه حدود 4 هزار نفر بودند در منطقه اي به نام «عين الوردة» با لشكريان ابن زياد كه افزون بر سي هزار نيرو بودند به نبرد پرداختند.

شعار توابين: «يا لثارات الحسين؛ اي خونخواهان حسين» بود. در اين نبرد كه به «جنگ عين الوردة» شهرت يافت.

از ياران برجسته ي علي عليه السلام بود. وي در قيام توابين به خونخواهي شهداي كربلا، پس از كشته شدن سليمان بن صرد، رهبر توابين، پرچم نبرد را به دست گرفت و دليرانه جنگيد تا كشته شد. كشته شدنش در سال 65 هجري در «عين الورده» بود. او همواره از اينكه در راه فداكاري امام عليه السلام مضايقه كرده، خود و جمع ياران را ملامت كرد.