از كساني بود كه در مكه، پس از آگاهي از عزم سيدالشهداء عليه السلام بر حركت به سوي كوفه، نامه اي به امام نوشت و از او خواست كه فريب نامه هاي عراقيان را نخورد. خودش نيز با يزيد بيعت نكرده بود. امام پس از خواندن نامه اش،

براي او دعاي خير كرد و عواطفش را ستود. وي مردي اهل فضل و ديانت بود و از

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم روايت مي كرد. دو سال پس از هجرت به

دنيا آمده بود و تا زمان مرگ عثمان در مدينه بود. سپس ساكن مكه شد. در حادثه ي محاصره و سنگباران مكه، در سال 64 هجري در حال نماز در حجر اسماعيل

كشته شد. هنگام مرگ، شصت و دو سال