وي يكي از سرداران يزيد بن معاويه بود. در سال شصت و سوم ه.ق يزيد


يكي از سرداران سفاك خود به نام «مسلم بن عقبه» را با پنج هزار سرباز به سوي مدينه گسيل داشت تا قيام مردم مدينه را سركوب كند. مورخين مي نويسند: آنان با اسب و سلاح و كفش، وارد حرم پيامبر شدند و مسجد پيامبر را آلوده كردند و بيش از هزار نفر از صحابه ي پيامبر قتل عام شدند، بطوري كه از «بدريون» كسي زنده نماند. يزيد به مسلم بن عقبه فرمانده ي نيروهايش دستور داده بود، كه پس از پيروزي بر مدينه سه روز جان و مال و ناموس مردم بر تو و سربازانت حلال است. پس از واقعه ي «حره» يا (قيام مردم مدينه) مردم مدينه هنگامي كه دختر خود را شوهر مي دادند، بكارت او را تضمين نمي كردند. يزيد پس از قتل عام مردم مدينه و غارت و انهدام شهر، باز به مسلم بن عقبه فرمان داد تا با نيروهاي خود به طرف مكه حركت كند و آن شهر را نيز همچون مدينه، قتل عام و ويران كند اما خداوند او را مهلت نداد و در بين راه مدينه و مكه در جايي به نام «قديد» مرض سختي گرفت و با آن نيز به هلاكت رسيد. تاريخ به دليل جنايات فجيع اين شخص، نامش را از «مسلم» به «مسرف يا مجرم» تغيير داد.

وي پس از جنايات هولناك حره از يزيد دستور يافت كه پس از سركوب مردم مدينه و غارت آنها، به مكه يورش ببرد و جنايات خود را در آن شهر تكرار نمايد، اما وي كه پيرمردي مريض بود در ميان راه به درك واصل شد. او قبل از مرگ خود گفت: خدايا من بعد از شهادت به لا اله الا الله و محمد رسول الله هيچ كاري كه محبوبتر باشد نزد من از كشتار مردم مدينه نكرده ام، و به هيچ كاري بيشتر از اين كارم براي آخرتم اميدوار نيستم!