از سران مخالف اهل بيت عليهم السلام و هوادار خط اموي و پسر عموي عثمان كه در امور مالي و سياسي انحرافهاي فاحشي داشت و از محركين بر ضد آل علي بود و سوء استفاده هاي بسياري از بيت المال در زمان عثمان داشت. وي به زبان رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم لعنت شده بود. علي عليه السلام هم روزي به او نگريست و فرمود: واي بر تو و واي بر امت محمد از دست تو و دودمانت، آنگاه كه موي سرت سفيد شود. علي عليه السلام او را پرچمدار گمراهي مي دانست. مروان از افراد سرشناس بني اميه بود و پس از مرگ معاويه، وليد والي مدينه وقتي نامه ي يزيد را دريافت كرد كه به او دستور بيعت گرفتن از حسين عليه السلام داده بود، با مروان مشورت كرد. مروان هم گفت همين شبانه در پي حسين عليه السلام بفرست و اگر بيعت نكرد، گردن او را بزن و پيوسته او را تحريك مي كرد كه به زور از اباعبدالله الحسين بيعت بگيرد. نسبت به سيدالشهداء عليه السلام كينه ي شديدي داشت. چون پس از احضار امام، قرار بر فرداي آن شب شد، مروان، وليد را تشويق مي كرد كه همين امشب كار را يكسره كن. در راه هم وقتي به امام حسين عليه السلام برخورد و او را به بيعت فراخواند، حسين بن علي عليه السلام، كلام معروف خويش: «علي الاسلام السلام، اذ قد بليت


الامة براع مثل يزيد...» را خطاب به او فرمود، وميان امام و آن شيطان كينه توز، سخنان تندي رد و بدل شد. مروان از كساني بود كه نسبت به شيعه سختگيري مي كرد و چون به حكومت رسيد، جمعه در منبر، علي عليه السلام را سب و لعن مي كرد. مروان بعدها به خلافت رسيد و در سال 65 هجري، در سن 63 سالگي مرد.