ميرزا محمد قمي متخلص به «محيط» ملقب به «شمس الفصحا» از شاعران اواخر قرن سيزدهم و اوايل قرن چهاردهم هجري است. وي در شهر قم متولد شد. تحصيلات خود را در رشته ي علوم عقلي و نقلي در قم و اصفهان به پايان رسانيد. سپس به تهران آمد و پس از چندي به جانشيني پدر و برادر خويش كه زندگي را بدرود گفته بودند، در دستگاه دوستعلي خان معيرالممالك كه در شمار وزيران و مقربان حكومت قاجاريه بود به كار تعليم دوست محمد خان فرزند وي گماشته شد. به علاوه در انجمن شاعران شركت مي كرد و اشعار خود را مي خواند. مرگش به سال 1317 ه.ق. اتفاق افتاد و در مزار «شيخان» قم به خاك سپرده شد. پس از او ميرزا حيدر علي ثريا مشهور به «مجدالادبا» كه پدر همسر محيط قمي بود، ديوان او را گرد آوري و تدوين كرد. اين ديوان در سال 1362


خورشيدي در تهران چاپ و منتشر شده است.



صبر تو فزون ز ممكنات است حسين

خون از عطشت دل فرات است حسين



در عرصه ي كربلا به مهر شه عشق

كاري كردي كه عقل مات است حسين