فرزند جناب مسلم بن عقيل عليه السلام بود. وي همراه برادرش «ابراهيم» در واقعه كربلا اسير شدند. ابن زياد دستور داد با كمك «مشكور» پيرمرد زندانيان كه


هوادار اهل بيت بود، شبانه از زندان گريختند. شب به خانه ي زني پناه بردند كه شوهرش در سپاه ابن زياد بود. وقتي شوهرش «حارث» فهميد، آن دو را كنار رود فرات برد و بي رحمانه سر از تنشان جدا كرد و پيكرشان را در فرات افكند و سرهاي آن دو را براي دريافت جايزه، نزد ابن زياد برد. در كنار فرات در چهار فرسنگي كربلا شهري است به نام مسيب كه نزديك آن آرامگاه آبادي است كه گويند قبر مطهر محمد و ابراهيم، پسران مسلم بن عقيل داخل آن است.

او يك سال كوچكتر از برادرش عبدالله بوده و مادرش ام ولد (كنيز) مي باشد. و بنابر روايتي از حضرت امام محمد باقر عليه السلام، لقيظ بن اياس و ابومرهم ازدي، محمد بن مسلم عليه السلام را به شهادت رسانيدند.

و بنا به نقل مرحوم محدث قمي، بعد از شهادت عبدالله بن مسلم، آل ابوطالب همگي به لشكر كوفه حمله كردند، حضرت سيدالشهداء عليه السلام كه چنين ديد به ايشان فرمود: «صبرا علي الموت يا بني عمومتي؛ صبور باشيد در مقابل اين مرگ اي عمو زادگانم».

هنوز از ميدان برنگشته بودند كه محمد بن مسلم بن عقيل به زمين افتاده و به شهادت رسيد.