«محمد بن عمير بن عطارد» از چهره هاي معروف طايفه ي «دارم» كه از قبايل مهم «عراق» بود، محسوب مي شود و نام او هميشه به بزرگي و بزرگواري ياد مي شد.

ابن ابي الحديد مي نويسد: روزي در مجلس عبدالملك مروان خليفه ي اموي، راجع به طايفه ي «بني دارم» بحث به ميان آمد، يكي از حاضران به عبدالملك گفت: «اي اميرمؤمنان! علت معروفيت بني دارم، اين است كه آنان مردمي پراولادند و به خاطر كثرت طايفه و جمعيت، نامشان باقي مانده است.

عبدالملك كه خود مردي نسب شناس و مردم شناس بود گفت: چه مي گويي؟! معروفيت آنان به خاطر كثرت اولاد و نسل آنان نبود، مگر «لقيط بن زراره» و «قعقاع بن معبد» و «محمد بن عمير» از اين طايفه نبودند؟ با اين كه اينان عقيم بودند و نسلي از خود بجاي نگذاشتند، اما شهرت آنان، در عرب پيچيده و اضافه كرد؛ «و الله لا تنسي العرب هذه الثلاثة ابدا؛ به خدا سوگند كه عرب هيچگاه ياد اين سه نفر را فراموش نخواهد كرد.»

لازم به توضيح است كه محمد بن عمير از چهره هاي معروف شيعه عراق بود و مردمي بزرگ از طايفه ي «دارم». مختار، او را به عنوان استاندار استان وسيع آذربايجان و قسمتهاي شمال عراق و شمال غربي ايران منصوب كرد. اين مرد در ماجراي شورش اشراف كوفه و


ضد انقالبيون از مختار بريد و به جرگه ي مخالفين وي پيوست.