پسر حضرت زينب و عبدالله بن جعفر، كه روز عاشورا در ركاب سيدالشهداء عليه السلام به شهادت رسيد. او و برادرش عون، پس از خروج امام حسين عليه السلام از مكه، در ميان راه به او پيوستند و در كربلا در نبرد تن به تن با دشمن در محاصره قرار گرفت و به دست عامر بن نهشل تميمي شهيد شد. رجز او در ميدان مبارزه اينگونه بود:



نشكو الي الله من العدوان

قتال قوم في الردي عميان



قد تركوا معالم القرآن

و محكم التنزيل و التبيان



و اظهروا الكفر مع الطغيان

«به خدا شكايت مي كنم، از دشمنان - قومي كه از كوردلي به هلاكت افتاده اند.



نشانه هاي قرآن را ترك و عوض كردند - قرآني را كه محكم و مبين بود. و كفر و طغيان را آشكار كردند.»

قابل توجه است كه انشاء رجز فوق الذكر با آن محتواي عالي و نظم خوب در آن شرايط جنگ حاكي از موقعيت علمي و فرهنگي شهداي كربلا مي باشد.

محمد در زيارت ناحيه مقدسه مورد عنايت واقع شده است.

قاتل او «عامر بن نهشل تميمي» مي باشد. تاريخ طبري قاتل او را «عامر بن نهشل تيمي» معرفي كرده است.