ديوارهاي كعبه بر اثر سيل ويران شده بود و از ارتفاع آن بيشتر از حدود يك قامت نمانده بود و قبيله ي قريش از اينكه دست به تخريب آن زنند و مجددا ترميم و آن را مسقف كنند هراسناك بودند. تا آنكه گنجينه ي كعبه كه در جوف آن قرار داشت به سرقت رفت. قبيله قريش تصميم گرفت كه به تخريب و تجديد بناي آن بپردازند و اين واقعه پانزده سال پس از جنگ الفجار و در سي وپنج سالگي حضرت رسول اكرم روي داد. به هر حال كار تجديد بنا و سقف زدن خانه كعبه ميان قبايل عرب تقسيم گرديد و چون بناي آن به مرحله ي ركن و نصب حجرالاسود رسيد قبايل با يكديگر به مخالفت برخاستند چه هر قبيله مي خواست افتخار نصب حجر را نصيب خود سازد و به دنبال اين مخالفت همگي آماده ي جنگ شدند اما داوري ابواميه مخزومي مورد قبول كليه ي قبايل قرار گرفت و آن اينكه نخستين كس كه وارد مسجدالحرام شود حل اين مهم را به عهده گيرد. از قضا محمد صلي الله عليه و آله و سلم كه مورد اعتماد همگي بود و او را امين مي خواندند از در در آمد و قبايل بالاتفاق او را حكم ساختند حضرت فرمود تا پارچه اي آوردند و سنگ را در ميان آن گذاردند و هر قبيله اي گوشه اي از آن را گرفت تا به محل برافراشتن آن بردند و سپس حضرت محمد به دست خود سنگ را برداشت و بر ديوار كعبه، آنجا كه مقرر بود نصب كرد. حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم هنگامي كه در مكه به سر مي برد گاه گاه از مردم كناره مي گرفت و به غاري در كوه معروف حرا، واقع در كوهي كه امروز به جبل النور مشهور است مي رفت و به عبادت و تفكر در آيات خدا و اوضاع آفرينش مي پرداخت و در همين خلوتها بود كه شبي وحي الهي بر او نازل شد و به پيغمبري مبعوث گشت.