صحيفه سجاديه كه به حق «اخت القرآن» و «زبور آل محمد عليهماالسلام» خوانده شده يكي از مفاخر بسيار گرانبهاي مذهب حق المبين و پيروان راستين ولايت در پرتو انوار تابناك معارف بيكران ثقلين قرآن و عترت بوده و هست كه از طريق امام سجاد عليه السلام انشا و توسط فرزند بزرگوارش، حضرت محمد باقر عليه السلام نوشته شده و در طول تاريخ سرشار از حماسه، عرفان و افتخار شيعيان پاكباز، زيور سجاده هاي مجالس انس با جانان حقيقي عابدان اهل ولا بوده است.

صحيفه در لغت به معني نامه، كتاب، كراسه (جزوه، پاره اي از پوست يا كاغذ كه در آن نوشته باشند) و جمع آن صحف و صحائف است.


صحيفه در لغت به معني نامه، كتاب، كراسه (جزوه، پاره اي از پوست يا كاغذ كه در آن نوشته باشند) و جمع آن صحف و صحائف است.

در اخبار حضرات معصومين نام سه صحيفه به چشم مي خورد كه عبارتند از:

1- صحيفه علويه (صحيفه زرد) 2 - صحيفه فاطمه سلام الله عليها و 3 - صحيفه سجاديه.

صحيفه سجاديه داراي 54 دعا از دعاهاي مأثوره از ناحيه امام چهارم شيعيان جهان است. در اين كتاب بسيار گرانبها مسايل گوناگون تربيتي با گرايشات فردي، اجتماعي، اعتقادي در قالب دعا آن هم با عظمت و ارجي كه دعا به عنوان مخ العباده (مغز عبادت) در فرهنگ اسلام دارد مطرح شده است.

عرفان، اخلاق و بخش معظمي از حقوق اسلامي همراه با اهتمامي درخور شأن امامت در راستاي احياي ارزشهاي ديني در صحيفه سجاديه جلوه گر است.