مرويست كه روزي امام زين العابدين عليه السلام فرمود كه موت فجأة (مرگ ناگهاني) تخفيف گناهست جهت مؤمنان، و حسر و تأسف است جهت كافران و منافقان و بدرستي كه ميت كسي را كه بدو غسل مي دهد مي شناسد و آنكه نعش ميت را برمي دارد مي شناسد پس اگر از اهل سعادت باشد به سرعت و تعجيل بجانب قبرستان مي رود و اگر از اهل شقاوت باشد به مكث و آهستگي مي رود. راوي مي گويد: شخصي كه او را حمزة بن سمرة مي گفتند حاضر بود چون اين سخن را شنيد از روي استهزا و تمسخر گفت پس من در آن روز مي پرم و در اظهار سخن خود خنديد و بعضي از حضار مجلس را نيز خندانيد و از آنجا رفت و متوجه خانه خود شد حضرت فرمود: خدايا حمزة بن سمره بر حديث فرزند رسول تو تمسخر مي كند و مضحكه مي انگارد او را به موت فجأة بميران بعد از ساعتي غلام حمزه به تعجيل تمام مي گذشت و آثار ماتم و گريه بر رويش ظاهر بود يكي از اصحاب سبب گريه را از او پرسيد؟


گفت: خواجه ام به در خانه رسيد و بموت فجأة بمرد بخدا قسم كه در حين مردن مي ناليد چنانكه در آن حدود همه كس آواز او را مي شنيدند كه مي گفت: هزار واي بر حمزه ي سمره كه دوري جست از خويشان و حميم و نزديكي كرد به عقبات و دركات جحيم پس امام زين العابدين عليه السلام فرمود: الله اكبر اين سزاي تمسخري است كه بر سخن اولاد رسول كرد.