غلام جابر بن عبدالله انصاري و از شيعيان بزرگوار بود. عطيه و مولايش پس از شهادت امام حسين عليه السلام در اولين اربعين به زيارت كربلا آمدند.

نام عطيه، همواره در كنار نام جابر بن عبدالله انصاري مطرح مي شود كه با هم پس از شهادت امام حسين عليه السلام در اربعين اول به زيارت قبر آن حضرت آمدند و چون جابر نابينا شده بود، عطيه او را در اين زيارت همراهي مي كرد. بنا به برخي نقلها، هنگام بازگشت اهل بيت از سفر شام، در كربلا با جابر و عطيه برخورد كردند. عطية بن سعد بن جناده ي عوفي، از رجال علم و حديث شيعه بود.

وي در زمان خلافت اميرالمؤمنين عليه السلام در كوفه به دنيا آمد. نام عطيه، به پيشنهاد


آن حضرت بر وي نهاده شد. او از راويان موثق شيعه بود كه حتي در كتب رجال اهل سنت هم توثيق شده است. وي به جرم تشيع و هواداري علي عليه السلام از سوي حجاج بن يوسف تحت تعقيب بود و به فارس گريخت. به دستور حجاج، او را گرفتند و چون حاضر نشد علي عليه السلام را لعن كند، چهارصد تازيانه بر بدنش زدند و موي سر و ريش او را تراشيدند. از آن پس به خراسان رفت و پس از مدتي به كوفه بازگشت. در كوفه بود تا در سال 111 هجري درگذشت.