اهل مدينه و از قبيله حمير و يمني الاصل مي باشد.

عبدالله هم سن حضرت امام حسين عليه السلام و مادرش، از آن حضرت در كودكي پرستاري مي كرده، و مادر رضاعي امام عليه السلام نبوده است. آن حضرت طبق اخبار وارده در ايام شيرخوارگي فقط از انگشت ابهام و آب دهن حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم تغذيه كرده است.

او از اصحاب حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مي باشد و از شهداي كوفه محسوب مي شود، چون او را امام عليه السلام از مكه كه خارج شد در جواب نامه حضرت مسلم كه از آن خواسته بود به كوفه تشريف بياورد، به سوي كوفه فرستاد و در منطقه قادسيه توسط حصين بن تميم دستگير شده و پيش ابن زياد بردند ولي او خود را معرفي نكرد و ابن زياد گفت پس منبر برو و بر امام حسين عليه السلام لعن كن. عبدالله منبر رفته و مردم را به ياري امام عليه السلام دعوت كرده، آنگاه ابن زياد دستور داد تا او را از بالاي قصر پايين انداختند و اندك رمقي داشت كه عبدالملك بن عمير لخمي قاضي و فقيه كوفه با ضربتي به زندگيش پايان داده و به شهادت رسانيد. او در مقابل سرزنش مردم به خاطر اين جنايتش مي گفت: مي خواستم عبدالله يقطر را راحت كنم!

بعضي عبدالله يقطر را فرستاده ي مسلم عليه السلام به سوي امام عليه السلام مي دانند كه آن حضرت را به كوفه دعوت و از بيعت مردم خبر مي داده.