در زمان قيام مختار بن ابوعبيد ثقفي، عليه نيروهاي ابن زياد (به فرماندهي ابراهيم بن اشتر) عبدالله بن ورقاء جزء سربازان شجاع نيروهاي مختار بود. هنگامي كه فرمانده جناح چپ نيروهاي


مختار - علي بن مالك جشمي - به شهادت رسيد، با به شهادت رسيدن علي بن مالك ميسره ي لشكر ابراهيم با شكست مواجه شد. در اين هنگام «عبدالله بن ورقاء»، كه از شيعيان شجاع و افسران دلير ارتش ابراهيم بود، خود را به ميسره لشكر رساند و پرچم سرنگون شده ي «علي» را برداشت و فرياد زد: «اي لشكريان خدا! به طرف من بياييد و جمعيت را كه در حال هزيمت بودند به دور خود جمع كرد. و به سرعت آنان را سازماندهي كرد. و گفت: «ببينيد فرمانده ي شما ابراهيم، در حال نبرد است، با من حركت كنيد تا به سوي او برويم، آنان ديدند ابراهيم سر را برهنه كرده و چون شير شمشير بركشيده و فرياد مي زند: «اي لشكريان خدا به نزد من بياييد كه من پسر اشترم. بهترين فراريان شما كساني هستند كه باز به دشمن حمله كنند و كسي كه به ميدان بيايد پشيمان نمي شود.» و نيروها به طرف ابراهيم حركت كردند.